بهینه سازی روش تغذیه بچه تاسماهی ایرانی (acipenser persicus) از شروع تغذیه فعال تا وزن 5 گرمی

در این تحقیق سعی شده با آلترناتیوهای مختلف غذایی شامل ناپلیوس آرتمیا ساده و غنی شده با ویتامین c، دافنی و غذای فرموله و ترکیبی از آنها در طول دوره لاروی تا وزن پنج گرمی، بهترین روش تغذیه در این گونه اقتصادی مشخص گردد. بچه ماهیان تازه به تغذیه افتاده قره برون با طول و وزن اولیه بترتیب 17.8 میلیمتر 28.2 میلیگرم از مجتمع شهید رجایی ساری به پژوهشکده آرتمیا دانشگاه ارومیه منتقل و پس از 5 روز تغذیه با ناپلئوس آرتمیا بطول 21.4 میلیمتر و وزن 50.5 میلیگرم رسیدند. تخم گشایی سیست آرتمیا ارومیانا و تولید دافنی با روشهای استاندارد انجام گردید.مرحله دوم با تراکم 300 عدد در هر تانکر و با طول و وزن اولیه بترتیب 21.4 میلیمتر و 50.5 میلیگرم و تغذیه از 4 تیمار غذایی شامل ناپلئوس آرتمیا (تیمار 1)، 50 درصد ناپلئوس آرتمیا +50 درصد غذای کنسانتره (تیمار 2)، ناپلئوس غنی شده با ویتامین c (تیمار 3) و 50 درصد ناپلئوس غنی شده با ویتامین c + 50 درصد غذای کنسانتره (تیمار 4) آغاز گردید. در پایان مرحله دوم که بچه ماهیان به مدت 15 روز و 5 وعده در شبانه روز به نسبت 30 درصد وزن بدن از غذای زنده و 10 درصد وزن بدن غذای کنسانتره تغذیه شدند، وزن بچه ماهیان تمیار 1، نسبت به تیمارهای دیگر بطور معنی دار بیشتر بود (p<0.05) در صورتیکه بین تیمارهای 1، 2 و 3 از نظر طول اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). در مرحله سوم که همه گروههای قبلی بترتیب از 3 تیمار ترکیبی با نسبت 50 و 25 سپس غذای زنده و بقیه غذای کنستانتره تغذیه نمودند کلیه بچه ماهیان چهار تیمار مرحله دوم که در این مرحله با آرتمیا و کنسانتره بصورت ترکیبی تغذیه شدند دارای رشد منظم و خوبی بودند و از نظر طول و وزن اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت (p>0.05) با این وجود تیمار 1 مرحله دوم (100 ناپلیوس آرتمیا) در ادامه تغذیه شده با 50 درصد ناپلیوس و سپس 25 درصد ناپلیوس و مابقی غذای کنستانتره در پایان دوره آزمایش بعنوان بهترین مدل تغذیه در این ماهیان تا وزن 5 گرمی انتخاب گردیدند. همچنین این تیمارها بالاترین رشد ویژه و کمترین ضریب تبدیل غذایی، بیشترین بازماندگی طی 72 ساعت در معرض شوری 12 و 16 گرم در لیتر را نشان دادند که با سایر تیمارها دارای اختلاف معنی داری بودند (p<0.05).