حساسیت چشایی تاسماهی ایرانی (Acipenser Persicus Borodin، 1897) نسبت به طعم شیرینی و تلخی

در این مطالعه ترجیح چشایی بچه تاسماهیان ایرانی نسبت به 4 غلظت ساکارز (10، 1، 0/8 و 0/5 %) و 4 غلظت کلریدکلسیم (10، 1، 0/5 و 0/1 %) به کمک آزمون های رفتاری مورد شناسایی قرار گرفت. ماهیان مورد استفاده به 3 گروه وزنی کوچک (با میانگین وزن 10 - 7 گرم)، متوسط (20 -15 گرم) و بزرگ (28- 23 گرم) تقسیم شدند. نتایج مطبوعیت چشایی داخل و خارج دهانی نشان داد که اختلاف میان 3 گروه وزنی معنی دار نبود (0/05 < p). هم چنین مشاهده شد که کلرید کلسیم در هر 3 گروه وزنی برگیرندگی چشایی خارج دهانی تاثیر مثبت داشت (0/05 < p). به عبارت دیگر، با افزایش غلظت، شاخص مطبوعیت چشایی خارج دهانی افزایش یافت. بیش ترین میزان شاخص داخل دهانی در اثر کلریدکلسیم نیز برای گروه وزنی کوچک در غلظت 1 % و برای گروه وزنی متوسط و بزرگ در غلظت 10 % به دست آمد. اما، ساکارز اثر منفی در دریافت گرانول ها برای گروه وزنی بزرگ و اثر منفی در بلعیدن گرانول ها برای هر 3 گروه وزنی داشته است. بنابراین نتایج، می توان گفت افزودن 1- 0/5% کلریدکلسیم در جیره غذایی بچه تاسماهیان ایرانی می تواند وضعیت تغذیه را در این گونه بهبود بخشد.