اثرات سم آترازین بر برخی شاخص های خونی و بیوشیمیایی تاسماهی شیپ (acipenser nudiventris) پرورشی

در این پژوهش، اثرات سم آترازین بر برخی شاخص های خونی و بیوشیمیایی 135 قطعه بچه تاسماهی شیپ (acipenser nudiventris) طی 96 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. میزانlc50 96h آترازین 01/32 میلی گرم در لیتر تعیین گردید. سطوح آلبومین در برخی غلظت ها دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05). سطوح کلسترول در همه غلظت ها و میزان تری گلیسیرید در برخی تیمارها اختلاف معنی داری (p<0.05) داشت. هماتوکریت به طور معنی داری (0/05>p) با افزایش غلظت آترازین و با گذشت زمان افزایش یافت. تعداد گلبول های قرمز در غلظت های مختلف و با گذشت زمان و تعداد گلبول های سفید در مدت 24 و 48 ساعت به طور معنی داری (0/05>p) کاهش یافت. میزان هموگلوبین و میانگین تغییرات حجم متوسط سلولی با افزایش غلظت سم در برخی زمان ها و تیمارهای متفاوت، اختلاف معنی دار (p<0.05) نشان داد. میانگین تغییرات غلظت هموگلوبین ذره ای در تیمارها و در زمان های مختلف نوسانات معنی داری (p<0.05) نشان داد. تعداد لنفوسیت ها، مونوسیت ها و نوتروفیل با افزایش غلظت آترازین و با گذشت در برخی تیمارها نسبت به شاهد به طور معنی داری (0/05>p) افزایش یافت. تعداد مونوسیت با افزایش غلظت آترازین و با گذشت زمان به طور معنی داری (0/05>p) افزایش یافت. براساس جدول سطوح سمیت آفت کش ها، سم آترازین برای گونه شیپ جزء مواد «سمی» طبقه بندی شده و می توان از تغییرات پارامترهای فوق به عنوان ابزار مهمی برای ارزیابی شرایط آسیب شناسی این ماهیان استفاده کرد.