ارزیابی قابلیت زیستگاه مطلوب قوچ و میش با استفاده از مدل maxent (مطالعه موردی: منطقه حفاظت شده تنگ صیاد)

حفظ زیستگاه یکی از مهم ترین فاکتورها در جهت حفاظت از گونه ها می باشد. از آن جاکه مطالعه پراکنش گونه های حیات وحش، مستلزم صرف هزینه و زمان قابل توجهی می باشد، روش های مدل سازی به عنوان ابزاری در جهت تسهیل و تسریع در این زمینه مطرح می باشند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر پراکنش قوچ و میش در منطقه حفاظت شده تنگ صیاد واقع در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از مدل maxent  طی سال های 1395 لغایت 1396برای فصول بحرانی (بهار، تابستان و زمستان) صورت پذیرفت. در این پژوهش از متغیرهای محیطی مختلفی شامل، فاصله از منابع آب، پوشش گیاهی، فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از جاده، شیب، جهت و ارتفاع برای ورود به نرم افزار و تهیه نقشه مطلوبیت استفاده شد نتایج مدل‌سازی نشان داد متغیر فاصله از منابع آب بیش ترین تاثیر در انتخاب زیستگاه مطلوب برای گونه در سه فصل را دارد. هم چنین بررسی ها نشان داد که قوچ و میش‌های منطقه تنگ صیاد تمایل زیادی به حضور در شیب های 20 تا 40 درجه و ارتفاع بین 2000 تا 2400 متر دارند. با توجه به نقشه مطلوبیت زیستگاه به دست آمده برای قوچ و میش در منطقه حفاظت شده تنگ صیاد مناطق مطلوب به صورت پراکنده هستند و مطلوبیت زیستگاه برای قوچ و میش در فصل بهار از دو فصل دیگر بیش تر است (15260 هکتار). از نتایج این مطالعه می‌توان در اجرای اقدامات حفاظتی و مدیریتی جهت افزایش زیستگاه های مطلوب استان چهارمحال و بختیاری استفاده نمود.