بررسی پیامدهای جاده سازی بر تنوع و فراوانی گونه های مختلف پرندگان (مطالعه موردی: پارک زاینده رود، اصفهان)

توسعه شبکه حمل و نقل و تعداد رو به افزایش وسایل نقلیه در جاده ها، تهدیدی برای زیستگاه حیات وحش و پرندگان در سراسر جهان است. این پژوهش به بررسی تاثیر جاده بر تنوع و فراوانی پرندگان در پارک حاشیه زاینده رود در مجاورت یک بزرگراه اصلی پرترافیک در شهر اصفهان می پردازد. بدین منظور، سه ترانسکت با فاصله 65، 335 و 605 متر از جاده و با فاصله عرضی 270 و طولی 150 متر از یکدیگر تعیین شدند. شمارش پرندگان با استفاده از روش شمارش نقطه ای در طول هر ترانسکت تا فاصله 50 متری هر 5 دقیقه یک بار هنگام طلوع آفتاب شروع و تا ساعت 14 بعد از ظهر و با شش مرتبه تکرار در طول فصل انجام شد. با استفاده از دوربین چشمی و همین طور ردیابی صدا، پرندگان موجود در هر ترانسکت ثبت و با استفاده از منابع موجود شناسایی شد. جهت تهیه عکس از دوربین50 canon sx استفاده گردید. در مجموع 39 گونه متعلق به 20 خانواده و 9 راسته شناسایی گردید. براساس ‌آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون دانکن، میانگین حضور گونه ها بین ترانسکت ها دارای تفاوت معنی دار است. شاخص جک نایف در ترانسکت سه، 73/8 درصد از غنای گونه ای را دربر دارد. شاخص های یکنواختی و ناهمگنی، بیش ترین میزان را در ترانسکت سوم نشان می دهند. میزان تنوع و تراکم پرندگان در ترانسکت سوم به دلیل دوری از جاده، وجود امنیت و پوشش گیاهی بیش تر هم چنین مجاورت با مزارع کشاورزی و زاینده رود، نسبت به ترانسکت اول که در مجاورت جاده قرار دارد، افزایش می یابد.