بررسی تغییرات کمی و کیفی زیستگاه سنجاب ایرانی در جنگل‌های استان لرستان تا سال 2050 بر اساس مدل اقلیمی ccsm4

طبق برآوردهای iucn حدود 30 درصد انقراض‌های موجودات تا سال 1980 به دلیل نابودی زیستگاه بوده است. تغییرات اقلیمی یکی از مهم ترین عوامل نابودی زیستگاه در سال‌های اخیر بوده‌اند. جنگل‌ها از حساس‌ترین اکوسیستم‌ها به تغییرات اقلیمی هستند، در نتیجه گونه‌های جنگلی مانند سنجاب‌ها در معرض آسیب‌هایی زیادی از طرف تغییرات اقلیمی قرار دارند. پیش‌بینی نحوه اثرگذاری تغییرات اقلیمی بر زیستگاه گونه‌ها می‌تواند به برنامه ریزی حفاظت از گونه‌ها کمک شایانی کند. مدل‌سازی زیستگاه یکی از پرکاربردترین روش‌ها برای بررسی اثرات تغییرات اقلیمی بر گونه‌ها و زیستگاه‌های آن‌ها در آینده دور و نزدیک است و مدل حداکثر آنتروپی یکی از کارآمدترین مدل‌ها در این زمینه به حساب می‌آید. به همین منظور در این مطالعه از مدل حداکثر آنتروپی به همراه 13 عامل محیطی برای شناسایی زیستگاه‌های مطلوب سنجاب ایرانی در جنگل‌های استان لرستان در زمان حال و چگونگی تاثیرگذاری تغییرات اقلیمی بر این زیستگاه‌ها تا سال 2050 بر اساس مدل اقلیمی ccsm4 استفاده شد. شاخص سطح زیر نمودار برابر با 0/92 نشان دهنده کارایی خوب این مدل در این مطالعه بود. نتایج نشان داد که در زمان حال حدود 57 درصد جنگل‌های استان لرستان دارای مطلوبیت زیستگاهی برای گونه سنجاب ایرانی هستند که از این میزان 17/78 درصد مطلوبیت زیاد، 25/59 درصد مطلوبیت متوسط و 13/63 درصد مطلوبیت کم را دارا هستند. هم چنین نتایج نشان داد که براساس مدل اقلیمی ccsm4 مناطق جنگلی دارای مطلوبیت زیستگاهی برای سنجاب ایرانی، از 57 درصد کل مساحت جنگل‌های استان لرستان در زمان حال به 22/58 درصد در سال 2050 کاهش خواهد یافت که از این میزان 5/36 درصد مطلوبیت زیاد، 8/2 درصد مطلوبیت متوسط و 8/99 درصد مطلوبیت کم را دارا خواهند بود.