ارزیابی اثرات محیط زیستی پساب آبزی پروری بر جوامع کفزی، مطالعه موردی: تالاب گمیشان، استان گلستان

آبزی پروری از جمله فعالیت های انسانی است که توسعه کنترل نشده آن بر محیط  زیست اطراف، اثرات منفی دارد و پایش زیستی یکی از راه های بررسی آن است. در این مطالعه، اثرات محیط زیستی پساب مزارع پرورش میگو بر اجتماع کفزیان تالاب گمیشان بررسی شد. جهت نمونه برداری از جوامع کفزی، 6 ایستگاه تعیین و نمونه ها به صورت ماهانه و به مدت یک سال جمع آوری شدند و از پنج شاخص جهت بررسی وضعیت کیفی تالاب گمیشان استفاده گردید. نتایج نشان داد که میانگین کفزیان برابر با 31934 تعداد در مترمربع و بیش ترین فراوانی مربوط به خانواده pyrgulidae بود. مصب رودخانه گرگان رود بیش ترین فراوانی را در بین ایستگاه های نمونه برداری نشان داد. مقایسه تراکم در ماه های مختلف نیز بیش ترین فراوانی را در سه ماه نخست سال نشان داد و با آغاز فصل تابستان، تراکم کاهش یافت. با شروع خروج پساب مزارع پرورش میگو از شهریور، میانگین فراوانی روند صعودی در پیش گرفت، ولی در چهار ماه پایان سال، از فراوانی آن ها مجدداً کاسته شد. بررسی مقادیر شاخص مارگالف و شانون-وینر در ماه ها و ایستگاه های مختلف نشان دهنده آلودگی در این تالاب بود. با محاسبه شاخص سیمپسون مشخص شد با افزایش آلودگی در تالاب در کنار کاهش حجم آب، توزیع کفزیان رو به یکنواخت تر شدن است. شاخص پیلو با میانگین 0/4، تفاوت معنی داری در بین ایستگاه ها و ماه های مختلف نمونه برداری نشان نداد. بررسی شاخص پراکنش نیز لکه ای بودن پراکنش کفزیان را تایید نمود. در مجموع، کیفیت آب در تالاب گمیشان نامطلوب ارزیابی شد و ضرورت اعمال سیاست های مدیریتی کارآمد به منظور بهبود کیفیت آب در این تالاب بین المللی مشخص گردید.