عادات غذایی میگو خنجری edwards, 1837) parapenaeopsis stylifera) در آب‌های ساحلی استان هرمزگان

این مطالعه با هدف بررسی رفتار تغذیه‌ای میگو خنجریparapenaeopsis stylifera  در آب‌های ساحلی هرمزگان (مناطق بین بندرعباس، هرمز و قشم) انجام شد. نمونه‌برداری به مدت 12 ماه از تیر ماه 1395 تا خرداد ماه 1396 و با تور ترال کف ویژه میگو انجام شد. محتویات 363 میگو با دامنه طول کاراپاس 12 تا 33 میلی متر مورد بررسی قرار گرفت. موادغذایی شناسایی شده در روده میگو شامل سخت‌پوست (84%)، الیاف‌گیاهی (7%)، دیاتومه (6%)، فورمینیفورا (روزنه داران)(1%)،کرم‌نماتد (0/57%) و مژه‌داران (0/28%) و شکم پا (0/28%) بود. میزان شاخصcvدر هر دوجنس متفاوت و به طور معنی داری در جنس نر بیش تر از ماده بود، درحالی که این شاخص در کلاس های طولی مختلف اختلاف معنی داری نداشت.هم چنین نتایج این تحقیق نشان داد که در بین غذاهای ترجیحی میگو خنجری بیش ترین فراوانی حضور مربوط به گروه غذایی سخت‌پوستان بود درحالی که میزان شاخصfp  در کلاس‌های طولی مختلف اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد سخت‌پوستان بیش ترین فراوانی حضور را در محتویات روده میگوها درهمه مراحل رسیدگی تخمدان را به خود اختصاص داده بودند.