تعیین غلظت کادمیوم در بافت‌های ماهی سفید (rutilus kutum) و ارزیابی خطر مصرف آن در سواحل جنوبی دریای خزر

محصولات دریایی ﺑﻪ رﻏﻢ تامین بخشی مهمی از پروتئین مورد نیاز انسان‌ها، موجب به‌وجود آوردن خطراتی برای سلامت آن‌ها می‌شوند. از این رو هدف از این مطالعه تعیین تجمع کادمیوم در بافت‌های پوست و عضله جنس‌های نر و ماده ماهی سفید و در نهایت مطالعه ارزیابی خطر مصرف آن می‌باشد.پس از انجام هضم اسیدی تعداد 30 عدد ماهی سفید نمونه‌برداری شده از سواحل جنوبی دریای خزر، میزان کادمیوم در آن‌ها با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری شد. میانگین غلظت کادمیوم در بافت پوست و عضله به ترتیب ±0/09 0/45 و 0/06 ± 0/38 میکروگرم بر گرم وزن تر به دست آمد. نتایج آنالیزهای آماری تفاوت معنی‌داری را بین بافت پوست و عضله نشان داد (p<0/01). هم چنین اختلاف معنی‌داری در غلظت کادمیوم بین جنس نر و ماده مشاهده نشد. میزان سیبل خطر هدف (0/0002) پایین‌تر از میزان مجاز ارائه شده بود. میزان جذب روزانه و هفتگی به‌ترتیب 1/42 و 9/97 میکروگرم در روز/هفته به دست آمد که پایین‌تر از حداکثر میزان قابل قبول توسط کمیته مشترک سازمان‌های بهداشت جهانی و فائو بود. حد مجاز مصرف ماهی سفید از نظر کادمیوم برای افراد بالغ 0/16 و برای کودکان 0/03 کیلوگرم در روز به‌دست آمد. هم چنین تعداد وعده‌های مجاز مصرف برای افراد بالغ 21/79 و برای کودکان 4/51 وعده در ماه به دست آمد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان کادمیوم در ماهی سفید پایین‌تر از میزانی می‌باشد که در بلند مدت خطرات بهداشتی را متوجه مصرف کنندگان آن، با میزان کنونی مصرف داشته باشد.