بررسی اثر نسبت های مختلف کربن-نیتروژن در سیستم پرورش متراکم بایوفلاک بر شاخص های رشد و سلامت ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio)

فن‌آوری بایوفلاک سیستمی است که با تنظیم نسبت کربن و نیتروژن درون آب و افزایش تراکم میکروارگانیزم‌های هتروتروف برای پیشبرد منافع پرورش‌دهنده استفاده می‌شود. در این تحقیق اثر نسبت‌های مختلف کربن به ازت در تکنولوژی پرورش متراکم بایوفلاک بر شاخص‌های رشد و برخی شاخص‌های آسایش ماهی کپور معمولی ارزیابی گردید. به این منظور تعداد  420  عدد بچه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط (5/9±40)گرم به چهار تیمار در سه تکرار تقسیم گردیدند: تیمار اول، دوم و سوم به ترتیب به سیستم بایوفلاک با نسبت های کربن به ازت  1:15، 1:20 و 1:25 اختصاص  داده شد، و تیمار چهارم تیمار شاهد بود. ماهی‌ها به مدت 90 روز پرورش داده شدند و به فواصل یک‌ماهه زیست‌سنجی و نمونه‌گیری انجام گرفت. شاخص‌های رشد و  برخی شاخص‌های سلامت ماهی شامل: خصوصیات ظاهری شامل رنگ ماهی، آلودگی انگلی و قارچی، بدشکلی ها، خصوصیات رفتاری (تنفسی، اشتها و نوع شنا) و ساختارهای بافتی آبشش، کبد، کلیه و پوست پرداخته شد. نتایج نشان دادند که  شاخص‌های رشد در تیمارهای بایوفلاک به طور معنی‌داری بهتر از تیمار شاهد بود ( 0/05>p). هرچند که شاخص‌های رشد مورد بررسی در بین سه  تیمارهای بایوفلاک تفاوت معنی‌داری نداشتند.  در بین شاخص‌های سلامت ماهی مورد بررسی نیزتغییرات قابل ملاحظه‌ای در بررسی‌های فوق مشاهده نشد و ماهیان در این شرایط توانستند با سلامت نسبی و قابل قبولی پرورش یابند و هیچ‌گونه ضایعه بافتی و تک‌یاخته‌ای بیماری‌زایی در مطالعات میکروسکوپی مشاهده نشد. به عنوان نتیجه‌گیری کلی می توان سیستم پرورش متراکم با فن‌آوری بایوفلاک را برای برخی گونه ها ازجمله کپور معمولی مناسب دانست.