بررسی تجمع فلزات سنگین در عضله ماهیان کفشک تیزدندان (psettodes erumei)، گیش ماهی (carangoides fulvoguttatus) و ماهی هوور (thunnus tonggol) آب های بوشهر

فلزات سنگین از مهم ترین آلاینده های محیط زیست به شمار می روند که از طریق زنجیره غذایی در بدن آبزیان تجمع می یابند. هدف از این تحقیق، اندازه گیری میانگین غلظت فلزات سنگین سرب، آهن، روی، کروم، نیکل و کادمیوم عضله کفشک تیز دندان (psettodes erumei)، گیش ماهی (carangoides fulvoguttatus) و ماهی هوور (thunnus tonggol) در بوشهر و مقایسه آن با استاندرد جهانی می باشد. 30 نمونه از هر ماهی مورد مطالعه، از صید روزانه صیادان بوشهر تهیه شدند. پس از شست و شو، بافت عضله خوراکی جداسازی و پس از انجام عملیات هضم اسیدی، غلظت فلزات سنگین نمونه ها به وسیله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. میانگین غلظت فلزات سنگین روی، سرب، کادمیوم، نیکل، آهن و کروم در عضله کفشک تیز دندان به ترتیب 0/14±3/11، 0/10±3/20، 0/21±2/64، 0/01±0/36 0/33±15/44 و 0/05±0/40 میلی گرم بر کیلوگرم، در عضله گیش ماهی به ترتیب 0/07±1/24، 0/01±0/33،  0±0/02 ،0±0/35 ،32/0±49/11  و 06/0±.61/0. میلی گرم بر کیلوگرم و هوور به ترتیب 14/0±34/2، 12/0±82/1، 0±02/0، 0±27/0، 07/0±37/13 و 0/01±0/30 میلی گرم بر کیلوگرم تعیین گردید. تحلیل آماری نتایج، مبین وجود اختلاف معنی دار غلظت عناصر آهن، روی و سرب در ماهی های مورد بررسی بود (0/05>p). در حالی که غلظت کروم در بین ماهی های مختلف معنی دار نبود. (0/05