مدل‌سازی مطلوبیت زیستگاه پاییزه و زمستانه گوسفند وحشی (ovis orientalis) در منطقه حفاظت‌شده پرور براساس روش حداکثر آنتروپی بیشینه (maxent)

گوسفند وحشی (ovis orientalis) یکی از پستانداران شاخص مناطق کوهستانی است که در حال حاضر به علت تخریب زیستگاه، رقابت با دام‌های اهلی و شکار غیرمجاز در رده آسیب‌پذیر قرار دارد. بنابر مطالعات فیلوژنتیک اخیر، جمعیت گوسفندان وحشی درایران به دو زیرگونهovis orientalis و ovis vignei تقسیم‌شده وتمام گوسفندان وحشی درقسمت مرکزی ایران،هیبریدی ازاین دوزیرگونه می‌باشند. در این پژوهش با استفاده از روش حداکثر آنتروپی بیشینه (maxent) و داده‌های جمع‌آوری‌شده از حضور گونه طی سال 1394، مدل‌سازی مطلوبیت زیستگاه پاییزه و زمستانه گوسفند وحشی انجام شد. در این مطالعه از متغیرهای شیب، جهت، ارتفاع، فاصله از چشمه، فاصله از جاده، فاصله از قنات، فاصله از روستا، فاصله از چاه، کاربری اراضی و تیپ پوشش گیاهی استفاده شد. برای بررسی پراکنش گوسفند وحشی در منطقه حفاظت‌شده پرور درمجموع از 90 نقطه حضور گونه در دو فصل پاییز و زمستان استفاده شد که 25 نقطه برای آزمون و 65 نقطه برای یادگیری مدل استفاده شد. نتایج نشان داد مدل توانایی بالایی در پیش‌بینی پراکنش گوسفند وحشی در منطقه موردمطالعه داشته و در تمام حد آستانه‌ها دارای تفاوت معنی داری با مدل تصادفی بود (0/812=p<0.0001، auc). نتایج حاصل از حساسیت‌سنجی با استفاده از روش جک نایف نشان داد ارتفاع 2200 متر، شیب 40%، جهت شرقی، پوشش مرتع با گیاهان درمنه و گون، کاهش فاصله از منابع آبی موجود در منطقه و افزایش فاصله از جاده و روستاها برای گوسفند وحشی در این فصول ارجحیت دارد.