پاسخ جمعیت های مختلف 1890 artemia urmiana, günther, پرورش یافته در پساب فاضلاب شهری به استرس دما و شوری

به دلیل محدودیت در بهره برداری از منابع آبی سالم، پرورش آبزیان نمی تواند تقاضای روزافزون این محصولات را برآورده نماید. آرتمیا از جمله مدل های تحقیقاتی مهم و غذاهای زنده حایز اهمیت در صنعت آبزی پروری می باشد که پرورش آن به صورت صنعتی مورد توجه است. به منظور مطالعه کیفیت آرتمیای پرورش یافته در پساب فاضلاب شهری، 4 جمعیت مختلف a. urmiana، متعلق به نواحی مختلف دریاچه ارومیه، در شوری 75 گرم در لیتر در 2 تیمار آب معمولی و پساب کلر زنی شده (ppm 3) فاضلاب شهری ارومیه پرورش داده شد. تغذیه با ترکیبی از جلبک های تک سلولی (dunaliela salina) و مخمر تک سلولی براساس پروتکل استاندارد صورت گرفت. میزان رشد و بقاء آرتمیا در روزهای سوم، هفتم، یازدهم، پانزدهم و بیستم مورد بررسی قرار گرفت. در انتهای دوره، مقاومت آرتمیاهای بالغ نسبت به تنش دمای بالا (35 و 38 درجه سانتی گراد) و شوری های ppt120، ppt180، ppt240، ppt280، ppt 360 مورد بررسی قرارگرفت. نتایج نشان داد که تفاوت های معنی داری در میزان رشد و بقاء مابین جمعیت های مختلف a. urmiamaاز نواحی مختلف دریاچه در رشد و بقاء و مقاومت نسبت به استرس های محیطی وجود دارد (0/05>p). هم چنین پرورش در پساب توانست نتیجه بسیار موفقی را در فاکتورهای رشد و مقاومت نسبت به استرس های محیطی در مقایسه با آب معمولی نشان دهد (0/05>p). نتایج این تحقیق نشان داد که پساب شهری کلرزنی شده محیط مناسبی برای پرورش مصنوعی آرتمیا می باشد و می توان با استفاده از این آب، توده زنده ای با رشد بهتر و مقاوم نسبت به شرایط محیطی تولید نمود.