تعیین مطلوبیت زیستگاه قرقاول (Phasianus Colchicus) در استان گلستان با استفاده از مدل‌سازی آشیان بوم‌شناختی

قرقاول (phasianus colchicus) یکی از پرندگان حمایت‌شده محسوب می‌شود که در محدوده نسبتاً گسترده‌ای از زیستگاه‌های شمال ایران زیست می‌کند. با توجه به لزوم حفاظت جدی‌ تر از جمعیت‌ های این گونه در کشور و هم ‌چنین اتخاذ برنامه ‌های مدیریتی کارآمدتر، دستیابی به دانسته‌ های مرتبط با نیازهای زیستگاهی این گونه ضرورتی اجتناب‌ ناپذیر است. در این پژوهش، مطلوبیت زیستگاه قرقاول در سطح استان گلستان با استفاده از مدل‌سازی آشیان بوم‌شناختی تعیین شد. در این راستا، 15 متغیر مهم که به نظر می‌رسید ابعاد آشیان بوم‌شناختی قرقاول را در مقیاس وسیع تشکیل می‌دهند شناسایی شدند و با استفاده از الگوریتم آنتروپی بیشینه، پراکنش قرقاول در استان مدل‌سازی شد. نتایج نشان داد که پراکنش پیش‌بینی شده قرقاول، به ‌طور معنی‌ داری بهتر از مدل تصادفی عمل کرده است (0/01>p). اگرچه سه منطقه مجزا از پراکنش قرقاول در بخش غربی، مرکزی و شرقی جنوب استان و بخش کوچکی نیز در بخش شمال غربی استان شناسایی شد، اما پراکنش قرقاول بیش ‌تر محدود به قسمت جنوبی استان یا منطقه جنگلی و زیستگاه‌های اطراف آن است. به‌ طورکلی 8/6%، 28/1% و 63/3% از سطح استان گلستان به‌ ترتیب در زیستگاه‌های با مطلوبیت زیاد، متوسط و کم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مهم‌ترین متغیرهایی که بیش ‌ترین سهم را در پراکنش قرقاول داشته‌اند عبارت از فاصله تا جنگل و رژیم بارش می‌باشند.

Determination of habitat suitability for common pheasant (Phasianus colchicus) in Golestan Province, using ecological niche modeling

Pheasant (Phasianus colchicus) is one of the protected birds occupying a wide range of habitats in northern parts of Iran. Successful management of this species demands information on its habitat requirements. In this study, habitat suitability for pheasant was assessed using ecological niche modeling across Golestan Province. For this purpose, 15 environmental variables presumably participating in constraining the largescale niche dimensions of pheasant were used to model the ecological niche and distribution of the species using a maximum entropy algorithm. Results indicated that model predictions were statistically significantly better than random expectations. Model predictions identified three separate regions of potential pheasant distribution, in the western, central, and eastern parts of the province, and as well a small area in the northwest, but pheasant distribution is largely limited to the southern part of the province in forested areas and their surrounding habitats. Generally, 8.6%, 28.1%, and 63.3% of the province were categorized as potentially suitability at high, moderate, and low levels, respectively. The variables “distance to forest” and “precipitation seasonality” as most relevant determinants of pheasant distribution.