تاثیر پروبیوتیک جنس باسیلوس (Bacillus Subtilis, B. Licheniformis) بر تراکم، فاکتورهای رشد در تراکم های مختلف و ترکیبات لاشه میگوی وانامی (Litopenaeus Vannamei)

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر استفاده از باکتری‌هایbacillus subtilis و  licheniformisbacillus، بر شاخص‌های رشد میگوی وانامی (litopenaeus vannamei) در تراکم‌های مختلف می باشد. در این تحقیق میگوها پس از ذخیره سازی با دو تیمار 250و 300 قطعه در هر متر مربع هرکدام به‌وسیله دو غلظت پروبیوتیکی 1010×4 واحد تشکیل‌دهنده کلنی بر گرم و 1010×1 واحد تشکیل‌دهنده کلنی بر گرم) به‌مدت 8 هفته پرورش داده شدند. در انتها، شاخص‌های رشد، ترکیب لاشهو تعداد باکتری‌های کل دستگاه گوارش بررسی شدند. شاخص‌های رشد در تیمارهای 2 t(تراکم 300، پروبیوتیک 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) و4 t(تراکم 250، پروبیوتیک 1010×4 واحد تشکیل دهنده کلنی بر گرم) نسبت به گروه شاهد 1c (300 با غلظت پروبیوتیک صفر) و 2c (تراکم250 با غلظت پروبیوتیک صفر) دارای اختلاف معنی ‌داری بود (05/0p<).در تیمارهای 1t (تراکم 300، پروبیوتیک 1010×1  واحد تشکیل ‌دهنده کلنی بر گرم) و  3 t(تراکم 250، پروبیوتیک 1010×1 واحد تشکیل‌ دهنده کلنی بر گرم) رابطه معنی ‌داری با گروه شاهد و تیمارهای 2 t و4t نشان نداد. تاثیر تراکم بر شاخص ‌های رشد عدم اختلاف معنی ‌داری را بین تیمارهای مختلف بیان کرد (0/05>p). تعداد کل باکتری ‌های موجود در دستگاه گوارش در تیمارهایی که از غلظت1010×4 واحد تشکیل‌ دهنده کلنی بر گرم و 1010×1واحد تشکیل‌ دهنده کلنی بر گرم استفاده شده بود، نشان ‌دهنده وجود اختلاف معنی ‌داری بین این تیمارها بود(0/05>p).براساس نتایج این آزمایش، استفاده از غلظت 1010×4واحد تشکیل‌ دهنده کلنی بر گرم سبب بهبود شاخص ‌های رشد، ترکیبات لاشه و فلور باکتریایی دستگاه گوارش میگوی وانامی شد، اما تراکم تاثیر قابل توجهی بر شاخص ‌های رشد و ترکیبات لاشه نداشت. بنابراین پیشنهاد می ‌شود که جهت افزایش میزان تولید میگوی وانامی از غلظت 1010×4 واحد تشکیل ‌دهنده کلنی بر گرم استفاده شود.

Effect of probiotics (B. licheniformis, Bacillus subti) on density and growth parameter, caracase component in different density of Litopenaeus vannamei

The aim of this study was to investigate the effect of the bacteria (Bacillus subtilis and licheniformis) on the growth factors and caracase contenent Litopenaeus vannamei in different density different. In this study, the shrimp were feed  by tow concentration, probiotics   4×1010 cfu/g food and  1×1010  cfu/gfood  and density 300 individval/m2 and 250 individval/m2during 8 weeks. Finally, growth, carcass composition and total count in the digestive tract were studied. Growth factor in the treatment of T2 (300 individual/m2, 4×1010cfu/gfood) and T4 (250 individval/m2, 4×1010 cfu/g food) showed significant different to control groups C1 (300 individval/m2), C2 (250 individval/m2)(p<0/05). Treatment such as; T1 (300 individval/m2, 1×1010 cfu/gfood) and T3 (250 individval/m2, 1×1010 cfu/g food) didn’t show significant different to T2, T4 andcontrol groups (P>0/05). Shrimp feed 4×1010 cfu/g food had significant higher Bacillus counts than shrimp treated by 1×1010 cfu/g food. The results of this experiment, the shrimp feed by 4×1010 cfu/g food showed improvement, in body composition and total count. But, there was not found significant different in growth factors, and caracase composition in different density (p>0/05). Therefore, it is suggested to use increase rate of probiotics L. vannamei shrimp colony forming units per gram of 1010 × 4 concentration used 4×1010 cfu/g food in  increasingof shrimp production.