بررسی تاثیر مخارج دولت بر مصرف خصوصی با توجه به آثار جبرانی مخارج دولت؛ با کاربردی برای ایران

الگوی ارایه‌شده در مطالعه دی آلساندرو (2010)، فقط تاثیر کل مخارج دولت بر مصرف خصوصی را بررسی می‌کند؛ اما براساس پیشنهاد بارو، می‌توان تاثیر خدمات اثرگذار بر مطلوبیت، یعنی دسته اول مخارج و خدمات به‌عنوان نهاده در فرایند تولید بخش خصوصی، یعنی دسته دوم مخارج را از هم مجزا کرد. بر این اساس، در مقاله حاضر با استفاده از چارچوب مطالعه دی‌آلساندرو (2010) و پس از اِعمال تغییراتی در تابع مطلوبیت خانوار و تابع تولید، تاثیر این مخارج به‌صورت نظری و مجزا بررسی شده است. در گام بعدی، با استفاده از دادههای اقتصاد ایران (1338 تا 1386) این الگو تخمین زده و این نتیجه حاصل شده است که دسته اول مخارج در کوتاه‌مدت، مکمل اجورث مصرف خصوصی و در درازمدت، مستقل اجورث آن است؛ اما دسته دوم در کوتاه‌مدت و درازمدت با مصرف خصوصی رابطه مستقیم دارد. بنابراین پیشنهاد خاص مقاله حاضر، توجه دولت به تغییر در ترکیب مخارج دولت به نفع مخارج به‌عنوان نهاده، یعنی دسته دوم مخارج، به‌جای مخارج اثرگذار بر مطلوبیت خانوارهاست.