همگرایی فاوا در سطح کاربری و زیرساختی استان های ایران

فنآوری اطلاعات و ارتباطات در عصر حاضر، بر تمامی ابعاد زندگی بشر سایه افکنده است که نتیجه آن، دگرگونی در تمام شیوه‌های تولید و توزیع تا آموزش، مبادلات و روابط انسانی است. از سوی دیگر لازمه  تحقق رشد و توسعه اقتصادی، بالاتر بودن سرعت رشد در مناطق فقیر و توسعه نیافته نسبت به مناطق ثروتمند و توسعه یافته است که به عنوان فرضیه همگرایی مطرح می باشد. در این راستا، نابرابری های منطقه ای چالشی اساسی برای توسعه مناطق است و این نابرابری ها، تهدید جدی برای ایجاد توسعه متوازن مناطق می باشد.  از این رو هدف اصلی این مطالعه بررسی همگرایی فاوا در سطح کاربری و زیرساختی  در بین استان های کشور می باشد. بدین منظور از ضریب نفوذ اینترنت(به عنوان شاخص فاوا در سطح زیرساختی) و تعداد تراکنش های بانکی (به عنوان شاخص فاوا در سطح کاربری)  استفاده شده است. نتایج با استفاده از روش ناهار ایندر  نشان داد که  از بین سی استان مورد بررسی  واگرایی در سطح کاربری برای 22 استان اتفاق افتاده است . در سطح زیر ساختی نیز اماره t برای استان های خراسان جنوبی ، خوزستان، البرز و فارس معنی دار است که نشان می دهد واگرایی دیجیتال در این استان ها طی دوره مورد بررسی رخ داده  است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که علیرغم توسعه فناوری اطلاعات در سطح ملی، نابرابری دیجیتال در برخی استان ها همچنان وجود دارد. این امر می تواند به تشدید نابرابری های منطقه ای و کاهش فرصت های اقتصادی در مناطق کمتر توسعه یافته منجر شود. بناراین، سیاست گذاری مناسب برای کاهش این شکاف دیجیتال و تحقق توسعه متوازن ضروری است 

convergence of ict in the user and infrastructure level of iran's provinces

today, information and communication technology affects all aspects of human life. the result of which is a transformation in all methods of production and distribution to education, exchanges and human relations. on the other hand, the requirement for the realization of economic development and growth is the higher growth rate in poor and underdeveloped areas than in rich and developed areas, which is proposed as the hypothesis of convergence. in this regard, regional inequalities are a fundamental challenge for the development of regions and these inequalities are a serious threat to create a balanced development of regions. therefore, the main goal of the current study is to investigate the convergence of fava among the provinces of the country. the results using the nahar and inder method during the period of 2002-2013 showed that out of the 30 investigated provinces, divergence in land use occurred in 22 provinces. also, at the infrastructure level, the average slope of 31 provinces is positive, but the t-value is significant for the provinces of south khorasan, khuzestan, alborz and fars, which shows that digital divergence has occurred in these provinces during the period under review. therefore, it can be seen that although in terms of infrastructure, we have had less divergence at the level of the provinces, but in terms of usage, this gap and divergence has increased.