بررسی اصلاحات سنجه‌ای (پارامتریک) بر پایداری مالی در سازمان تامین اجتماعی با رویکرد مدلهای تعادل عمومی

هدف این مقاله بررسی تاثیر اصلاحات پارامتریک بر پایداری مالی سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه اجتماعی کشوراست. بدین منظور، در این مقاله از یک الگوی تعادل عمومی همپوشانی نسلی استفاده شده است. موضوع در 4 سناریو مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در سناریو اول، تاثیر افزایش امید به زندگی به میزان 3 سال و عدم تغییر سن بازنشستگی، نسبت مصارف به منابع سازمان تامین اجتماعی را در حدود 2 درصد افزایش خواهد داد. در سناریو دوم، افزایش سن بازنشستگی به میزان 2 سال و کاهش امید به زندگی به میزان 1 سال، نسبت مصارف به منابع سازمان را حدود 0.8 درصد کاهش می دهد. در این حالت، سهم مصرف بازنشستگان از تولید و میزان مشارکت نیروی کار  به ترتیب به میزان 5 و 3 درصد کاهش می یابد. در سناریو سوم، افزایش حق بیمه به میزان 2 درصد به دلیل کاهش عرضه نیروی کار، تغییر چندانی در نسبت مصارف به منابع سازمان نخواهد داد. در نهایت، در سناریو چهارم، تاثیر افزایش سن بازنشستگی و امید به زندگی به ترتیب به میزان 2 و 3 سال ، نسبت مصارف به منابع سازمان تامین اجتماعی حدود 2.4 درصد افزایش پیدا خواهد داد. 

examining parametric reforms' impact on financial stability in the social security organization using general equilibrium models approach

the aim of this paper is to examine the impact of parametric reforms on the financial sustainability of the social security organization, the largest social insurance organization in the country. to this end, an overlapping generations general equilibrium model is employed. the issue is analyzed through four different scenarios. the results show that in the first scenario, increasing life expectancy by 3 years without changing the retirement age will increase the ratio of expenditures to resources of the social security organization by approximately 2%. in the second scenario, increasing the retirement age by 2 years and reducing life expectancy by 1 year will decrease the ratio of expenditures to resources by about 0.8%. in this case, the share of retirees’ consumption in production and the labor force participation rate will decrease by 5% and 3%, respectively. in the third scenario, raising insurance premiums by 2% will not cause significant changes in the ratio of expenditures to resources due to a reduction in labor supply. finally, in the fourth scenario, increasing both the retirement age and life expectancy by 2 and 3 years, respectively, will raise the ratio of expenditures to resources of the social security organization by approximately 2.4%.