بررسی فرآیند تکرار در زبان کردی در چهارچوب نظریۀ بهینگی

در مبحث صرف، فرآیند واژه‌سازی از مباحث مهم است. در میان فرآیندهای واژه‌سازی، فرآیند تکرار در اکثر زبان‌ها متداول است. مطالعات مختلف در زبان‌های گوناگون نظریه‌های متفاوتی را نسبت به این فرآیند در پی داشته است. نظریه بهینگی درصدد کشف اشتراکات زبانی است. این نظریه رویکرد‌ جدیدی به ساخت واجی، صرفی و نحوی زبان‌ها داشته و توانسته فرآیند تکرار را که همواره برای رویکردهای قاعده بنیاد چالش بوده با اعمال محدودیت‌ها تبیین کند. در این مقاله فرآیند تکرار در زبان کردی در چارچوب بهینگی مورد بررسی قرار می‌‌گیرد تا روشن شود که نظریه  بهینگی چگونه فرآیند تکرار در زبان کردی را تحلیل می‌ کند. در بخش تحلیل، نمونه‌هایی از این فرآیند معرفی و در قالب نظریه بهینگی بررسی می‌شوند. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی است. داده‌‌ها از فرهنگ لغت کردی کردی فارسی (هه‌نبانه بورینه) و برخی از گویشوران این زبان استخراج‌شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که انواع مختلف فرآیند تکرار در زبان کردی بر اساس الگوهای ساختاری خاصی که دارد، از محدودیت‌های خاصی تبعیت می کنند. محدودیت‌ها در هر نوع از فرآیند تکرار در زبان کردی سلسله‌مراتب خاص خود را دارند. حتی در یک نوع خاصی از این فرآیند بسته به ساختار واژی دوگان ساخت‌ها، محدودیت‌ها و مرتبه بندی آن‌ها نیز متفاوت است که ناشی از الگوی ساختاری آن‌ها است. با مرتبه ‌بندی متفاوت محدودیت‌های پایایی و نشان‌داری، می‌توان ساخت انواع واژه‌های مکرر زبان کردی را بر اساس معنایی که دارند، تحلیل و توصیف کرد.