بررسی نحوی ممیّز عدد در زبان فارسی

در این مقاله ساختار نحوی ممیّزهای عدد در گروه حرف تعریف زبان فارسی در چارچوب برنامه کمینه‌گرا بررسی می شود. ممیّز عدد تکواژی است که هنگامی که اسم توسط یک عدد مورد شمارش قرار گیرد به همراه اسم می آید. در این پژوهش براساس نظرات چنگ و سایبسما (2005)، ایشی (2000)، لی (1999)، تانگ (2004)، سیمپسون (2005) و بورر (2005) ویژگی های واژ-‌نحوی ممیّزها در زبان فارسی را در رابطه با دیگر سازه های گروه حرف تعریف ازجمله اعداد بررسی کرده، نشان می‌دهیم که برخلاف غلامعلی زاده (1374)، سمایی (1387) و صحرایی (1389)، ممیّزها در زبان فارسی هسته گروهی جداگانه به نام گروه ممیّزی هستند که این گروه خود متمم هسته عدد است. سپس براساس ابنی (1987) نشان می دهیم که هسته مذکور نوعاًً هسته ای نقشی است و نه واژگانی. آنگاه به نقش این عنصر در درون گروه حرف تعریف پرداخته، نشان می دهیم که مشخصه کمیّت که از طرف درزی و یاراحمدزهی (1390) برای این عناصر ارایه شده لزوماًٌ دارای ارزش مطلق بوده، نقش آن در واقع منفردکردن اسامی است.