نگاهی به جایگاه نحوی «باید» و «شاید»

از میان وجه نماهای زبان فارسی، تعیین مقوله دستوری «باید» و «شاید» همواره موضوع بحث-انگیزی بوده است. برخی تحلیل ها «باید» و «شاید» را افعال کمکی وجهی و برخی دیگر این دو وجه نما را قید وجهی در نظر گرفته اند. مقاله حاضر می کوشد تا با رویکردی شاخص بنیاد به قیدها، جایگاه نحوی وجه نماهای یادشده را تبیین کند و تحلیلی متفاوت از تحلیل های صورت گرفته پیرامون «باید» و «شاید» ارایه دهد. در روند این بررسی، استدلال می شود که «شاید» قید وجهی و «باید» فعل کمکی وجهی است. بر این اساس، با در نظر گرفتن فرافکن وجه معرفتی و فرافکن وجه ریشه ای فرض می‌شود شاخص فرافکن وجه معرفتی جایگاه تظاهر «شاید»، و هسته فرافکن وجه معرفتی و هسته فرافکن وجه ریشه ای به ترتیب جایگاه تظاهر «باید» معرفتی و «باید» ریشه ای است.