بررسی تاثیر عوامل دخیل در درک معنای استعارات و سنجش اعتبار روان‌شناختی آنها

تحقیق حاضر، طرحی آزمایشی تصادفی است که در آن، به بررسی فرضیه برجستگی تدریجی پرداخته شده است تا بررسی شود عامل مهم در دسترسی به معنا چیست. در فرضیه برجستگی تدریجی اعتقاد بر این است که در فرایند درک، ابتدا معنایی فعال می شود که برجسته تر است یعنی آشناتر، پربسامدتر، نمونه اولیه تر و متداول تر است و بافت نمی تواند مانع فعال شدن این معنا شود. هدف از انجام تحقیق این است که مشخص شود آیا فرضیه برجستگی تدریجی در نمونه های استعاره مورد بررسی در زبان فارسی صدق می کند یا خیر. روش: محققان برای هرکدام از نمونه های زبان تمثیلی، یک بافت موثر در معنای تحت اللفظی آن عبارت و یک بافت موثر در معنای تمثیلی همان عبارت به وجود آوردند. نرم افزار مورد استفاده، توانایی اندازه گیری و ضبط زمان با دقت بیش از هزارم ثانیه را داشت. یافته ها: از نتایج می توان چنین استنباط کرد که نمونه های استعاره، فرضیه برجستگی تدریجی را به صورت تمام و کمال تایید نکردند. بنابراین فرضیه های اصلی تحقیق، کاملاً تایید نشدند و به نظر می رسید بر خلاف پیش بینی های فرضیه برجستگی، بافت در بسیاری از موارد در درک بر معنای برجسته پیشی می گیرد و تاثیر موازی یکدیگر ندارند.