نامه بلخیِ بُرزْ مهر(bh1)

زبان بلخی زبان، رایج در سرزمین باستانی بلخ، در شمال افغانستان کنونی بود. این زبان که از شاخه زبان‌های ایرانی میانه شرقی محسوب می‌شود در سده‌های یکم تا نهم میلادی در این ناحیه به کار می‌رفت. آثار باقی مانده از این زبان شامل سکه‌ها، مهرها، کتیبه‌ها و دست‌نوشته‌ها است. در دهه ?99? میلادی انبوهی از اسناد ارزشمند بلخی کشف شد که در میان آن‌ها بخش عمده‌ای از نامه‌های بلخی به واسطه ارایه آگاهی‌های تازه درباره این زبان از اهمیت چشمگیری برخوردار‌ند. این نامه‌ها غالباً بر روی چرم و پارچه نوشته شده‌اند. مقاله حاضر به بررسی یکی از این نامه‌ها می‌پردازد که در یازده سطر و بر روی چرم بسیار نازکی نوشته شده است. ابتدا متن این نامه حرف نویسی، سپس به فارسی ترجمه و واژگان آن تجزیه و تحلیل خواهد شد.