فراگیری بازگشت مکانی‌ ها در کودکان فارسی ‌زبان: یک آزمایش

ساخت‌های بازگشتی، ساخت‌هایی که بازنمایی آن‌ها حاصل اعمال چند بارۀ یک قاعده نحوی است، به‌وفور در زبان‌های مختلف مشاهده و بررسی شده‌اند. پژوهش حاضر به کمک یک آزمایش تجربی، فراگیری ساخت بازگشتی مکانی‌ها را نزد کودکان فارسی‌زبان بررسی کرده و شواهد جدیدی در موضوع مسیر فراگیری کودکان به دست می‌دهد که به بازبینی نظریه زبانی دربارۀ بازنمایی این ساخت در ذهن کمک می‌کند. زبان‌های مختلف ساخت‌های بازگشتی را به‌صورت یکپارچه خوش‌ساخت یا بدساخت نمی‌شمارند. همچنین در زبان‌هایی که یک ساخت بازگشتی یکسان را خوش‌ساخت می‌شمارند، امکان دارد زمان فراگیری این ساخت یکسان توسط کودکان گویشور زبان‌های گوناگون متفاوت باشد. تبیین تفاوت فوق در زمان فراگیری منجر به فهم بهتر ساخت بازگشتی می‌شود. آزمایش‌های تجربی تمایزی میان سن گویشوران زبان‌های انگلیسی و ژاپنی در فراگیری بازگشت مکانی‌ها گزارش می‌کنند. در این پژوهش‌ها فراگیری زودهنگام ساخت‌های مکانیِ دارای حرف‌اضافه یکسان و همچنین فراگیری زودهنگام در زبانی که ساخت بازگشتی را با عنصر نقشی آشکار نشانه‌گذاری می‌کند، مشاهده می‌شود. ناکاتو و روپر (2021) در تبیین این مشاهده‌ها یک مسیر سه مرحله‌ای در فراگیری بازگشت در زبان اول پیشنهاد می‌دهند: 1. جستجو برای عناصر صرفی آشکار 2. جستجو برای عناصر واژگانی آشکار 3. توانایی تعبیر ساخت بازگشتی حتی بدون حضور عناصر آشکار یکسان. در ساخت بازگشتی مکانی‌های زبان فارسی مانند زبان ژاپنی و برخلاف زبان انگلیسی، عنصر نقشی آشکار حضور دارد: کسره اضافه. حضور کسره اضافه در مقام یک عنصر نقشی آشکار در این ساخت، مشمول مرحلۀ اول مسیر فراگیری بالا شده و از این رو پیش‌بینی می‌شود فراگیری ساخت بازگشت مکانی‌ها در فارسی مانند ژاپنی و برخلاف انگلیسی زودهنگام رخ دهد. این پژوهش از حضور عنصر نقشی آشکار در ساخت بازگشت مکانی‌های فارسی بهره برده و با طراحی و اجرای یک آزمایش تجربی در ادامۀ آزمایش‌های پیشین، فراگیری بازگشت مکانی‌ها نزد کودکان فارسی‌زبان را سنجیده و به‌ وسیلۀ داده‌های جمع ‌آوری‌ شده مسیر فراگیری پیشنهادی بالا را بررسی می‌کند.

acquisition of recursive locatives in persian speaking children: an experiment

recursive structures, structures whose representation is produced by the repeated application of a syntactic rule, have been observed and investigated extensively in languages. by means of an experiment, the present study investigates the acquisition of recursive locatives in persian-speaking children and provides new evidence on the subject of children’s learning path, which lends its support to theoretical insights about the representation of this structure in the mind. different languages do not uniformly deem recursive structures well-formed. furthermore, in languages that consider the same recursive structure well-formed, it is possible for the acquisition age of this same structure to be different in children speaking different languages. experiments report differences in the age that english and japanese speakers acquire recursive locatives. in these studies, early acquisition of locative structures that employ identical prepositions is observed, as well as early acquisition in the language that marks the recursive structure by an overt functional element, namely, japanese. explaining these observations, nakato and roeper (2021) propose a three-step path in the acquisition of recursion: 1. search for overt morphological elements 2. search for overt lexical elements 3. the ability to interpret recursive structures without the presence of identical overt elements. in the recursive structure of the locatives of persian, similar to japanese and contrary to english, we witness an overt functional element: ezafe. the presence of ezafe in this structure qualifies as the first stage of the proposed acquisition path, and therefore it is predicted that the acquisition of recursive locatives in persian will occur early. this article takes advantage of the presence of the overt element in persian recursive locatives and by designing and implementing an experiment in accordance with the previous experiments, investigates the acquisition of locative recursion among persian-speaking children and by means of the collected data examines the proposed acquisition path above.