بررسی فرایند حضور بندهای موصولی تحدیدی در جایگاه پسافعلی در زبان فارسی

هدف اصلی مقالۀ پیش ‌رو بررسی چگونگی وقوع بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی و قرارگیری آنها با فاصله از هستۀ اسمی توصیف شونده ‌شان است. در این راستا، ابتدا بندهای موصولی به دو گونۀ تحدیدی و غیرتحدیدی تقسیم می‌شوند. به دلیل گستردگی این حوزه، مقالۀ حاضر تنها سازوکار گونۀ تحدیدی را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این مقاله، ضمن اتخاذ رویکردی غیر حرکتی به جملات موصولی پسافعلی در قالب نظریه کمینه‌گرا و با ارائۀ استدلال‌های حاصل از فرایند ارتقا سور و ادغام سازۀ اداتی، از فرضیه­ای حمایت می­کنیم که به موجب آن بند‌های موصولی پسافعلی به نسخه­ای از گروه اسمی موصوف که خود به گره‌ای نقشی در حاشیه سمت چپ ارتقا می‌یابد، متصل می‌شوند. بعلاوه، پیشنهاد می‌کنیم که مشخصۀ قوی [ud] موجود بر روی هستۀ گرۀ نقشی مورد نظر که به صورت اختیاری از برشماری انتخاب می‌شود، انگیزۀ حرکت نسخۀ گروه اسمی مبدا است. بدین ترتیب، در صورت قبول فرضیۀ حرکت فعل و حرکت بندهای متممی در زبان فارسی برای بازبینی مشخصۀ نوع جمله، محل وقوع بندهای موصولی پسافعلی باید بالاتر از محل اتصال بندهای متممی باشد تا از نظر توالی خطی پس از بند متممی واقع شوند، پیش­بینی‌ که صحت آن نشان داده خواهد شد. در نهایت، محدودیت حضور تنها یک بند موصولی و نیز اجباری بودن حضور دسته‌ای از بندهای موصولی در جایگاه پسافعلی را تبیین خواهیم کرد.

investigating the process of postverbal appearance of restrictive relative clauses in persian

the present article mainly aims to investigate the process through which relative clauses appear postverbally and distant from the noun they modify. to do so, relative clauses are first classified into two categories of restrictive (rrc) and non-restrictive relative clauses (nrrc). the article focuses only on the rrcs given the vastness of the research area. adopting a non-movement analysis for postverbal rrcs within minimalism, arguments coming from quantifier raising and adjunct merger are presented to support the hypothesis that rrcs are adjoined to a copy of the np they modify after the latter adjoins to a functional projection in the left periphery to host the rrc. furthermore, it is proposed that the head of the aforementioned fumctional projection may come from the lexicon with an optional strong d feature ([ud*]) that triggers the movement of the copy of the source np. as such, assuming that we have verb movement in persian and that complement clauses in this language move to their surface position within tp to check a clause type feature, the postverbal rrcs are predicted to follow complement clauses to give the right relative order of the two postverbal clauses, a prediction that is borne out. finally, the restriction on the presence of only one rrc postverbally is scrutinized in addition to the compulsory postverbal appearance of rrcs in certain structures.