گروه حرف تعریف شکافته در زبان فارسی رویکردی کمینه‌گرا

پژوهش حاضر بر پایۀ برنامۀ کمینه­گرا، به بررسی و تبیین ساخت­های دارای چند «را» به­عنوان نمونه­ای از ساخت­های موسوم به گروه حرف تعریف شکافته1می­پردازد. شکافت در ساختمان گروه حرف تعریف، خود، می­تواند فرایند دیگری با نام مضاعف­سازی نحوی را به­دنبال ­­­آورد. در فرایند اخیر، همان­گونه که از نامش پیداست، تظاهر بیش از یک نشانگر نحوی ممکن خواهدبود. در زبان فارسی نیز این نشانگر، همان حالت­نمای مفعولی با صورت آوایی «را» است. به­منظور تبیین چگونگی تظاهر این تکواژ و شکل مضاعف آن، ابتدا، به پیروی از کهنمویی­پور (2014)، ساخت اضافۀ وصفی را هسته­انتها فرض­می­کنیم. سپس، شکل­گیری گروه­ حرف تعریف شکافته را بازتابی از مبتداسازی و تاکید عناصر درونی گروه حرف تعریف قلمدادمی­کنیم. ازآن­جا که وجود خوانش­های مبتداگونه یا تاکیدی نیز مستلزم حضور فرافکن­های مبتدا  toppیا تاکید focp است، به حضور این فرافکن­ها درون گروه حرف تعریف قائل­می­شویم و جایگاه پیشنهادی آن­ها را با نظر به شواهد تجربی و ترتیب قرارگیری عناصر در گروه اسمی در حد فاصل بین هستۀ d و nump تعیین­می­­­کنیم. گفتنی ­است گروه حرف تعریف شکافته متناظر با گروه متمم­ساز شکافته (split cp) است که از سوی ریتزی (1997) در نظریۀ زبانی پیشنهاد­شده­است. در ادامه، همسو با درزی (1388)، تکواژ «را» را تظاهر حالت وابسته در حوزۀ v+ i می­دانیم. حالت وابسته، مطابق با رویکرد بیکر و وینوکوروا (2010)، پرمینجر (2014) و بیکر (2015)، در حوزه­ای مشخص به گروه حرف تعریفی اعطامی­شود که تحت سازه­فرمانی گروه حرف تعریف دیگرِ فاقد ارزش برای مشخصۀ حالت است. سرانجام، در خصوص رخداد بیش از یک «را» نیز به فرایند زیرخروج2 قائل­می­شویم که درنتیجۀ آن، عنصر خارج­شده از درون گروه حرف تعریف اصلی «را»ی دریافت­شده را در سطح آوایی با خود حمل­ می­کند.

Split DP in Persian A Minimalist Approach

This study is an investigation of multiple–râ constructions as an instance of socalled split DP in Persian in the Minimalist framework. In principle, DP splitting may give rise to another phenomenon, namely, syntactic doubling. This phenomenon, as its name suggests, involves the occurrence of more than one syntactic marker in a syntactic object. In Persian, this marker is the accusative Case marker –râ. To account for the multiple occurrence of –râ, we follow Kahnemuyipour’s (2014) treatment of adjectival Ezafe construction as involving a head final NP. We then analyze split DPs in Persian as a byproduct of topicalization and focalization of inner elements of DPs. So given the Topic and Focus interpretation of syntactic objects in the constructions under investigation and their relative order, we posit TopP and FocP projections in a domain between head D and NumP.  It is worth noticing that in linguistics theorizing the Split DP construction corresponds to split CP as proposed by Rizii (1997(. With respect to accusative Case marker then we adopt Darzi’s (2006) treatment of –râ as the morphological realization of dependent Case in the domain of V + I in Persian. Under Baker and Vinokurova’s (2010), Preminger’s (2014) and Baker’s (2015) proposals, the dependent Case marker appears on a DP which is ccommanded by another DP in a certain domain if the latter is not yet valued for Case. In this respect, finally, we employ the mechanism of subextraction from the main DP as a result of which the extracted element altogether carries other Case marker to a higher DP upon extraction. With regard to nominative Case, after adopting Levin and Preminger’s (2014) proposal, namely, unmarked Case, which in turn appears as a result of the interaction between I/T and being in the domain proposed by Bobaljik (2006,2008) and Darzi (2006), we maintain that subextraction is also accounted for constructions with multiple nominative Case.