نقدی بر «هم‌شکلی مسیرنماها در برخی از زبان‌های ایرانی: رویکردی ریزنحو بنیان»

این نوشتار نقدی است بر دبیرمقدم و ناصری (1396). اثر نقدشده که تحلیل مسیرنماهای چند زبان ایرانی بر پایۀ نحو ذره بنیاد است، اگرچه یک رویکرد نوین را معرفی نموده و به تحلیل مقولۀ کمتر بررسی شدۀ حرف اضافه پرداخته است، کاستی های فراوانی دارد: دارای مشکلات ساختاری است، بسیاری از همبرنهادهای پیشنهادی مبهم و نارسا و زبان نوشتار و مطالب ترجمه شده گنگ است، متن دارای انسجام معنایی نیست و تقریباً همۀ مطالب آن از منابع اصلی گرفته‌شده و حتی به‌صورت ناقص و نادرست به فارسی برگردانده شده‌اند؛ بنابراین نویسندگان قلم خود را در بیان مطالب و شناساندن نظریه به کار نگرفته اند؛ پژوهش نقد شده مطالبِ حشو و پراکنده گویی فراوان دارد. در بسیاری موارد ارجاع دهی به منابع به کار گرفته شده نادرست و گاهی اوقات در استفاده از منابع امانت رعایت نشده است. سرانجام اینکه، از لحاظ نظری نه‌تنها نظریۀ نحو ذره بنیاد به‌خوبی شناسانده نشده بلکه تصویری نادرست از آن ارائه گردیده است.