بررسی سبک داستانی محمود تیمور بر پایه نقد رمان « شمس و لیل» (برگرفته از پایان نامه ترجمه و نقد رمان « شمس و لیل» )

محمود تیمور(1894- 1973م) یکی از داستان نویسان بزرگ معاصرِ عرب است که با آفرینش نوشته هایی پُربار، کمک شایانی به ادب تازی نموده است. این نویسنده را «پدر داستان نویسی معاصر عرب» گفته اند. یکی از ره-توشه های ادبی او، «شمس و لیل» نام دارد که سفرنامه ای واقعی و آمیخته به خیالِ شگرف نویسنده است. نگارندگان در این جستار بر آن بوده اند که به نقد این رمان پرداخته و در این میان، آرا ، افکار و سبک و اسلوب نویسنده را مورد بررسی قرار دهند. سیر مقاله به گونه ای است که با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا با بیان مقدماتی درباره نویسنده و بر پایه ساختار و درون مایه به نقد و بررسی این کتاب پرداخته و در پایان به این نتیجه دست می یابد که «شمس و لیل» چون آیینه ای تیمور را شناسانده؛ به گونه ای که با بررسی مکان و زمان، شخصیت های دوگانه داستان، ترکیبات هماهنگ و موسیقی شگفت انگیز، همچنین نگرش به درون مایه هایی از جمله عشق و دلبستگی بسیارش به میهن (مکتب رومانسی) و رخداد های راستین و واقعی داستان (مکتب ریالیسم)، سبک و اسلوب این نویسنده را در آفرینش این رمان به رخساره تصویر می کشاند.