بررسی تطبیقی دو قصیده تاییه دعبل خُزاعی و طلایع بن رُزّیک در مدح اهل بیت (ع)

دعبل خزاعی از نامدارترین شعرای متعهّد اهل بیت (ع)، در قرن سوم هجری است که در عصر عباسی می زیست. او چندین قصیده در مدح اهل بیت (ع) دارد؛ ولی شهرتش را بیشتر مرهون قصیده تاییه ای است که بعدها به نام «مدارس آیات» مشهور شد. موضوع قصیده او مدح اهل بیت (ع) ، رثای سید الشهدا (ع) ، هجو دشمنان آنان و دفاع از حقوق پایمال شده آن ها به دست خلفای عباسی و اموی است. طلایع بن رزّیک نیز از جمله شعرای نه چندان مشهور قرن ششم است که در دوره فاطمیان می زیست، او قصاید فراوانی در مدح و رثای اهل بیت (ع) از خود به جا گذاشته است. از آن جمله قصیده تاییه ای است که در معارضه با تاییه «مدارس آیات» دعبل و در همان وزن و روی سروده است. نوشتار حاضر در پی آن است که این دو قصیده را از نظر ساختار و محتوا بررسی و تحلیل نموده، وجوه اشتراک و افتراق و نقاط قوت و ضعف و شیوه های تصویرگری و واژه گزینی دو قصیده را بازگو نماید و میزان تاثیرپذیری طلایع از دعبل را از جنبه های مختلف مورد بررسی و واکاوی قرار دهد.