تجلّی ققنوس در اشعار ادونیس

این مقاله به‌تحلیل و بررسی شخصیت های تاریخی، مذهبی، و حوادثی می‌پردازد که به هر طریقی در شعر ادونیس تجلی‌گاه اسطوره ققنوس شده‌اند، و بیانگر تجدد و رستاخیز دوباره بعد از مرگ و نابودی هستند. این مفاهیم به صورتی رمزگونه مصداق واقعیات جوامع عربی است. ادونیس پیوسته این جامعه را در گرداب عقب افتادگی و سکون و مرگ مطلق می‌بیند و در تلاش است تا با یاری ققنوس که نماد هر انسان انقلابی و تجددخواه است، به دوران شکوه گذشته که در اندیشه ادونیس تمدن فینیقیه است، بازگردد و انقلابی علیه تمدن کنونی عرب بنا نهد. در این مقاله به دو نوع کاربرد ققنوس در اشعار ادونیس می‌پردازیم، نوع اول کاربردی است که در آن یکی از عملکردهای ققنوس در یک شخصیت و یا در خود شاعر ظهور می‌کند، و در نوع دوم شاعر صریحاً اسم ققنوس را در متن به کار می‌برد که ما آن را با عنوان کاربرد عَلَم آورده‌ایم.