کاربرد شناسی اصل «تعادل ترجمه ای» واژگان در فرایند ترجمه قرآن

به جرات می توان گفت مهم ترین مساله و مشکل در ترجمه، رعایت اصل«تعادل ترجمه-ای» است؛ به طوری که متن ترجمه برابر و همسنگ و آیینه تمام نمای متن مبدا باشد. جهت دستیابی به این هدف توجه به لایه های مختلف معنایی، از معنای ارجاعی گرفته تا معناهای تجربی، تقابلی، ضمنی، آحاد معنایی، همایشی، سبکی، صرفی و آوایی واژگان در فرایند معادل یابی امری کاملاً ضروری است. هرچند ایجاد تعادل و برابری در تمام سطوح و لایه های معنایی ذکرشده بسیار دشوار و گاهی ناممکن می نماید، اما به منظور ارایه ترجمه ای معادل، وفادار، دقیق و مطابق با متن مبدا، مترجم می بایست نهایت تلاش خود را در معادل یابی به کار گیرد. بررسی ترجمه های ارایه شده از قرآن کریم بیانگر عدم توجه و عنایت لازم و کافی مترجمان محترم به اصل «تعادل ترجمه ای» است. به گونه ای که مترجمان، از میان انواع معانی واژگان، که بر اساس آن انواع معادل نیز شکل می گیرد، به طور عموم به انتقال معنای ارجاعی آنها یعنی معنای معجمی و اولیه واژه پرداخته، و از دیگر لایه ها و طبقات معنایی الفاظ، معمولاً غافل بوده اند.