نشانه‌شناسی قصیده‌ سفر ایوب بدر شاکر السیاب

مانایی شعر با چند لایه بودن و خوانش‌برداری آن ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر در نیمه اول قرن بیستم همراه با تاثر از شعر و نقد غربی، شعر معاصر عربی را وارد مرحله‌ جدیدی کرد و آن را عرصه‌ تاخت و تاز اسطوره‌های ملی و جهانی نمود. بدر شاکر السیاب از نخستین شاعران نوپرداز عرب بود که در شعر خود از رمز و اسطوره بهر‌ه فراوان ‌‌برد. قصیده سفر ایوب از جمله قصاید اوست که شاعر با خلق مجموعه‌ای از نشانه‌ها پیام مورد نظر خود را با مخاطب خویش در میان مینهد. این جستار به کشف نشانه‌های موجود در قصیده‌ سفر ایوب و تحلیل روابط میان آنها براساس آرا و اندیشه‌های آلن گریماس میپردازد و کارکرد هر یک از نشانه‌های به-دست آمده از بافت روایی شعر را از منظر قواعد هنجارگریزی معنایی مورد بررسی قرار میدهد؛ بر این مبنا، نشانه‌های موجود در این قصیده در لایه‌ دوم معنایی و گاه بدلیل استفاده شاعر از رمز و اسطوره‌ در عمیقترین سطح خود یعنی لایه‌ سوم معنایی جای میگیرند