تاثیر پایداری فلسطین بر گفتمان انسانی در دیوان فدوی طوقان

مفاهیم و ارزش‌هایی چون آزادی و عشق و عزت که انسان به‌طور فطری با آن‌ها آشناست، در دیوان فدوی طوقان جایگاه ویژه‌‌ای دارد که «گفتمان انسانی» وی را شکل می‌دهد. استفاده از زبان رمزآمیز و کنایه‌ای شاعر به‌منظور انتقال مفاهیم گفتمانی و تاکید بر همبستگی داخلی و خارجی، در وحلۀ اول، خفقان موجود در جامعه را بیان می‌کند، و در ادامه، تلاش شاعر را برای چنگ زدن به ریسمان اتحاد تداعی می‌سازد. آنچه در این پژوهش بررسی شده، تاثیر پایداری فلسطین بر گفتمان انسانی در دیوان فدوی طوقان است. مقولات بررسی‌شده در این پژوهش با استفاده از مطالعۀ اسناد و مدارک موجود عبارت‌اند از عشق، آزادی، عزت، ظلم‌ستیزی، مرگ، شخصی نبودن عشق، مطرح کردن عشق در جایگاه ارزش اجتماعی اصیلی که ریشه در وطن و مردمان سرزمین دارد، معادل قرار دادن آزادی با زندگی، مرگ را بی‌معنی و عین زندگی دانستن، رسالت شاعران را در گرو حفظ عزت مردم سرزمین دانستن، راه دستیابی به عزت و کرامت را آزادی سرزمین و بازگشت آوارگان دانستن، استفاده از تعبیر طاعون به‌جای ظلم و ستم گسترده‌ای که سرزمین مادری را فراگرفته و راه رهایی از آن را در گرو بسیج نیروهای درونی و بیرونی دانستن و اعتقاد به اینکه چون جسم برخاسته از خاک وطن است، پس باید به منشا نخستین خود بازگردد تا برانگیخته شود را دلیل و شوق استقبال از مرگ دانستن، مهم‌ترین نتایج کلی این پژوهش است. از دیدگاه فدوی طوقان، آزادی آن‌گاه که با مجاهدت و مبارزه به دست آید، ماندگاری و دوام و بقای آن برای نسل‌های آیندۀ بیشتر خواهد بود. همچنین از دید وی، عشق، خمیرمایۀ وحدت است که می‌تواند حب وطن را در پی داشته باشد، و جسم، برخاسته از خاک وطن است و باید به همان منشا نخستین بازگردد تا به نحو دیگری برانگیخته شود؛ و در این راه خود شاعر به استقبال مرگ می‌شتابد.

The Impact of Palestinian Sustainability on Human Discourse in Fadwᾱ Touqᾱn’s Poetry

Concepts and values like liberty, love and dignity which are innately familiar to human beings have a special place in Fadwᾱ Touqᾱn’s Divan and shape his humanistic discourse. Using  the mysterious and alluding language of the poet to transfer the discursive concepts and the emphasis on the internal and external correlation, in the first place, expresses the stifling of the society, and in continuation indicates the poet’ s effort to grasp the line of union. This research studies the effects of resilience of Palestine on the humanistic discourse in Fadwᾱ Touqᾱn’s Divan. The research method is descriptiveanalytic and uses the existing documents related to the subject matter. The categories studies in this paper are: love, liberty, dignity, fighting against oppression and death. The most important findings of this study include impersonality of love, love as a genuine social value which is rooted in homeland and its people, liberty as equivalent with life, death as equivalent with life, realisation of the poets’ prophecy in safe guarding the dignity of the people of the homeland, defining the way to dignity in realisation of the freedom of the homeland and coming home of the refugees, using the metaphor of plague for the oppression and injustice which has shredded the homeland and defining the way out of it by collecting all the internal and external forces, belief in the necessity of the flesh to return back to the soil of the homeland because it came from the same soil to get resurrected and declaring this as the reason for the delight of death. From the viewpoint of Fadwᾱ Touqᾱn, the freedom will be more lasting if it is attained by fighting and struggling and its permanence will be greater for future generations. Love is the leaven of unity that can trigger the love of the homeland, and the body, rising from the earth, must return to the same origin; and in this way the poet rushes to meet death.