کارکرد نمادهای سنتی در شعر متوکل طه

نمادگرایی معاصر عربی، پس از پیدایش مکتب سمبولیسم در فرانسه هویدا شد. شاعران و نویسندگان عرب زبان ضمن استقبال از این مکتب و بکار بستن نمادهای مختلف در آثار ادبی، این تعبیر های غیر مستقیم را برای بیان اندیشه های خود مورد استفاده قرار دادند تا شاید بتوانند با کاربرد این نمادها تصویر روشنی از دغدغه های انسان معاصر را به خوانندگان عرضه کنند. متوکل طه شاعر نامدار فلسطینی از جمله شاعران عصر حاضر است که در اشعار خود به صورت رمزگونه و غیر مستقیم به مشکلات مردم فلسطین، اشاره نموده است. جستار حاضر بر آن است تا با تبیین هویت سنت های شعری و کارکردهای آن در شعر متوکل طه و تاثیر نمادهای سنتی در ساختار قصاید وی جهت گیری های فکری شاعر را از طریق تحلیل اشعار نمادین او  نشان دهد و در این راستا با روش تحلیلی توصیفی به تتبع در دیوان متوکل طه پرداخته تا با تحلیل مضامین نمادین آن، پیوند این سمبلها را با تجربیات درونی این شاعر فلسطینی و همچنین میزان مطابقت این رمزها را با اهداف مدنظر وی بررسی نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که نمادهای سنتی به کار گرفته شده در دیوان اشعار متوکل طه، در واقع  بیانگر تجربیات درونی شاعر از دغدغه های هم وطنان خویش است و نمادهای شعری او توانسته ضمن تامین وجوه زیبا شناختی، در کنش های انسانی و اجتماعی نسبت به کشور فلسطین نیز موثر واقع شود.