investigation the effect of sol-gel method approach on microstructural of nio/mgal2o4 nanocatalysts applicable for steel industry: modified sol-gel method and sol-gel citrate

Nickel-based catalysts have been widely used in the important reaction for producing hydrogen and synthesis gas from methane reforming processes, which use for producing steel. this study aimed to investigate the effect of the sol-gel method approach on the synthesis of nio/mgal2o4 nanocatalysts through the modified sol-gel and sol-gel citrate methods. powders are characterized using xrd, sem-eds, tem, and bet-bjh. the results showed that the use of two different sol-gel approaches caused changes in microstructural properties. nanocatalysts prepared by the modified sol-gel method had smaller crystalline size, smaller particle size, larger porosity, and larger specific surface area than the prepared nanocatalysts by the sol-gel citrate method. the shape of the nanocatalyst particles prepared by the two sol-gel methods was spherical, except that the shape and size of the particles were more homogeneous in the prepared nanocatalyst by the modified sol-gel method.

بررسی اثر روش سل-ژل بر ریزساختار نانوکاتالیست های NiO/MgAl2O4 قابل استفاده در صنعت فولاد: روش اصلاح سل-ژل و ژل سیترات

در این پژوهش، احیای اکسیدهای آهن و روی در غبار کوره های قوس الکتریکی فولاد سازی توسط مواد فرار ذغال سنگ های کک نشو مورد بررسی قرار گرفته است. احیا توسط دو نوع زغال در سه سرعت متفاوت گرمایش ذغال در بازه دمایی 95025 درجه سلسیوس انجام شده است. ذغال نوع1 و نوع 2 به ترتیب دارای 37% و 24% وزنی مواد فرار بوده اند. از نرم افزار Factsage 6.1 به منظور بررسی امکان پذیری ترمودینامیکی فرایند احیاء استفاده شده است. ترکیب شیمیایی غبار قبل و بعد از فرایند احیاء، توسط روش ICP تعیین شده است. نتایج شبیه سازی های ترمودینامیکی نشان میدهد، با کاهش سرعت گرمایش ذغال از 18.4 به 13.5 درجه سلسیوس بر دقیقه امکان احیای کامل اکسیدهای آهن و روی در هر دو نوع ذغال به وجود می آید. ذغال نوع 1 به دلیل بالاتر بودن میزان مواد فرار، مقادیر بالاتری از درجه احیاء را سبب شده است. آزمایشات نشان می‌دهد در سرعت های بالای گرمایش ذغال، تنها بخش اندکی از اکسیدهای آهن و روی احیاء می شوند. در سرعت های پایین تر میزان احیاء افزایش یافته و نتایج آزمایشات به نتایج شبیه سازی های ترمودینامیکی نزدیک تر شده است. بهترین نتایج در سرعت گرمایش 13.5 درجه بر دقیقه و برای ذغال 1 پدید آمده است. در این شرایط احیای اکسیدهای آهن و روی به ترتیب به میزان 75% و 89% انجام شده است. همچنین درصد آهن در غبار از 31% به 46% وزنی افزایش یافته و امکان شارژ مجدد آن به درون کوره فراهم شده است.