|
|
بررسی تطبیقی طنز سیاه در ادبیات داستانی با تکیه بر مکتب سوررئالیسم
|
|
|
|
|
نویسنده
|
محمدی علی ,تسلیمجهرمی فاطمه
|
منبع
|
پژوهش ادبيات معاصر جهان - 1395 - دوره : 21 - شماره : 2 - صفحه:403 -429
|
چکیده
|
طنز سیاه، یکی از زیر مجموعههای طنز و کمدی است. طنز سیاه نگاهی تمسخرانگیز به موقعیتهای بیمارگونه و هولناک و موحش دارد و اغلب با مرگ، دلهره، رنج، ترس، اندوه و پوچی همراه است. اوضاع ناهمگون سیاسی و اجتماعی، نظریات فلسفی هگل و رمانهای گوتیک، منجر به ظهور این گونه طنز در ادبیات غرب شد. اصطلاح «طنز سیاه»«humour noir» را نخستین بار آندره برتون، تئوریسین سوررئالیست فرانسوی، در سال 1935 در تشریح عبارت «ذهنیت عینیشدۀ» هگل به کار برد و در کتاب گلچین طنز سیاه، جاناتان سویفت را به عنوان پیشگام اینگونه، معرفی کرد. ویژگیهای مهم طنز سیاه در ادبیات داستانی عبارتند از: تضاد، اغراق، مسخ و استحاله، انحراف از موضوع و توصیف و فضاسازیهای گوتیک. این مختصات در داستانهای فارسی، در آثار صادق هدایت، غلامحسین ساعدی و بهرام صادقی به صورتی برجسته، بروز دارد. هدف از این مقاله، تعریف، واژهشناسی طنز سیاه و معرفی ویژگیهای آن به صورت تطبیقی در ادبیات داستانی فارسی و انگلیسی به روش توصیفی - تحلیلی است.
|
کلیدواژه
|
ادبیات تطبیقی، داستان، سوررئالیسم، طنز سیاه، آندره برتون
|
آدرس
|
دانشگاه بوعلی سینا, ایران, دانشگاه بوعلی سینا, ایران
|
پست الکترونیکی
|
ftaslim@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Black humor in English and Persian stories based on surrealism school
|
|
|
Authors
|
|
Abstract
|
Black humor, has mocking look to illness form, terrible and horrible situations and is often with presentiment, pain, fear, sadness and absurdity associated. The prevalence's of this type of humor in the West, were political and social situation, Hegel's philosophical views and black novels. The term black humor (from the French humor noir) was coined by the surrealist theoretician, André Breton in 1935 to describe the concept of Hegel's «objectify subjectivity» and he introduced Jonathan Swift as pioneer of this type in anthology of black humor. According to the ideas of the Surrealists, about black humor, the important features of it in fiction literature include: conflict, exaggerated, metamorphosis and transformation, deviation of issue(subject), description and gothic atmosphere. These characteristics, seems in stories of pioneer writers; Sadegh Hedayat, Gholam Hossein Saeedi and Bahram Sadeghy. This article whit descriptiveanalytical method defines black humor and studies it's prevalences and features in West and Iran fiction literature comparatively.
|
Keywords
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|