نوشتار اندوه در اشعار فیلیپ ژاکوته

در این مقاله به مطالعه و بررسی درون مایه ی مرگ در آثار فیلیپ ژاکوته می پردازیم. شاعری که از اولین نوشته ها و سروده هایش میتوان به حساسیت وی نسبت به رنج انسان و مرگ پی برد. نوشته های ژاکوته علی رغم ظاهر ساده اش، سوالات مبهم بسیاری را در ذهن خواننده مطرح می کند زیرا شاعر به دنبال آن است که آنچه را کلام از بیان آن ناتوان است، در شعر خود بگنجاند. جهان هستی وزندگی انسان از دیدگاه ژاکوته همچون معما است. مرگ موضوع اصلی این مقاله – نیز بخشی از این معما را تشکیل می دهد. بررسی سه مجموعه شعر « درس ها»، «نغمه های دنیای مردگان» و«در نور زمستان»، اهمیت این درون مایه را که از جایگاهی اساسی در آثار شاعر برخوردار است، آشکار می سازد. همچنین این فرصت را پدید می آورد تا پرده از آثار رازگونه و نافذ شاعر برداریم.آثاری که بازخوانی جهان و شیوه نوین زیستن را درهماهنگی با کائنات و با خویشتن خویش به مخاطب پیشنهاد می دهد.

Writing of grief in Philippe Jaccottet’s poetry

In this study we aim to examine the theme of death in the works of Philippe Jaccottet; in whose earliest writings and poems one can spot a sensitivity to human pain and death. Jaccottet’s writings though simple in form, raise many vague questions in the reader’s mind, for the poet wants to contain in his poem what speech can’t express. The universe and human life to Jaccottet are mysteries. Death – the subject of this article – is also part of this mystery. Analyzing his 3 collections of poems “Lessons”, “Chants from below” and “In the winter light” reveals the importance of this theme, which has an essential place in the poet’s works. This also creates an opportunity for unveiling his mysterious and piercing works; which deserve to be read and reread, as it suggests to the reader to reconsider the world and the new style of living in harmony with the universe and with himself.