رویکردی روانکاوانه به ‌بحران هویت در داستانهای فراواقعی مورد مطالعه: اورلا اثر گی دو موپاسان

یکی از گستره‌های علوم انسانی که رابطه تنگانگی با ادبیات دارد، گستره روانکاویست که نظریه‌پردازان برای واکاوی و نمودن آرایش آن، از مضمون‌های ادبی بهره می‌گیرند، که این بهره‌گیری کاوش روانکاوانه آثار ادبی را نیز در پی دارد. از جمله گونه‌های ادبی مورد توجه روانکاوان، گونه فراواقعی است که به علت نوسان بین واقعیت و اوهام و رخنه در درون شخصیت‌ها، موضوع تحلیل‌های روانکاوانه بسیاری قرار می‌گیرد. شکوفایی ادبیات فراواقعی و علم روانکاوی در یک بازه زمانی مشترک و دغدغه‌های همسان این دو گستره، بر غنا و ظرافت واکاوی روانشناختی آثار فراواقعی می‌افزاید. گی دو ‌موپاسان خالق فرانسوی صاحب‌نام داستان‌های فراواقعی و علاقه‌مند به‌ علم روانکاوی، با مجموعه آثار فراواقعی خویش و به‌ ویژه اورلا، راه را بر تحلیل‌های روانکاوانه همه سویه و ژرفی می‌گشاید. از این روست که این مقاله می‌کوشد تا با درنگ بر جو روانی حاکم بر داستان اورلا از منظر نظریه‌های روانکاوانه، به تبیین بحران هویت شخصیت اصلی در اثر رویارویی با عوامل فراواقعی و نیز نقش مفاهیم بیگانگی دلهره‌آور و همذات در ایجاد این بحران بپردازد و در نهایت احتمال بازیابی هویت از‌هم‌گسیخته شخصیت را بررسی کند.