تحلیل نگره پدیدارشناسی در شناخت‌شناسی شازده کوچولو

یکی از ابعاد مهم شازده کوچولو اثر آنتوان دو سنت اگزوپری (1944- 1900) نگره پدیدارشناسی داستان است. گویا این رویه اثر مورد توجه پژوهشگران داخل و خارج قرار نگرفته است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی ثابت می‌کند که شازده کوچولو در واقع کودک فلسفی درون نویسنده (راوی) است. واکاوی رفتار، گفتار، سازمان ذهنی و شخصیت شازده کوچولو و شخصیت‌های همسو و مثبت داستان و تصاویر ثابت می‌کند که این اثر تحت تاثیر نگره پدیدارشناسی نگاشته شده است: تاکید بر نیروی طبیعی شناخت کودک، گذر از ظاهر(قشر) و تاکید شازده کوچولو بر پنهان بودن اصل، عدم انطباق دو تصویر کلاه و صندوق با مدلول مورد نظر، نقد آگاهی و توجه دادن خواننده به بازشناسی پدیده‌های طبیعی و اجنماعی از نشانه‌های این نگره است. همچنین کنش اهلی کردن، مکان‌های نمادین داستان مانند سیاره و ستاره، افریقا، جنگل طبیعی، صحرا، آبادی و تعبیراتی مانند تنهایی نیز تحلیل پدیدارشناختی دارند.