جمالزاده و راوی چند چهره

از میان مجموعه داستان‌‌های کهنه و نو محمد‌علی جمالزاده، داستان «نمک گندیده» از نظر روایی و شیوه به‌کار‌گیری راوی، از ویژگی‌های خاصی برخوردار است که با بهره‌گیری از نظریه‌های دو نظریه‌پرداز روایت‌گری، ژنت و وارهول، این ویژگی‌ها قابل بررسی و مطالعه بیشتر است. با توجه به‌ معیارهای ارایه شده توسط ژنت، راوی چند چهره «نمک گندیده»، آنقدر تغییر سطح و فاصله می‌دهد که به گزاره وارهول و با توجه به ‌معیار‌های او، جنسیت راوی هم تغییر می‌کند. در جایی صدای راوی زنانه و بخشی دیگر مردانه است و چنین به‌ نظر می‌رسد که علاوه بر جمالزاده، بخشی از داستان هم، توسط نویسنده‌ای زن نگاشته شده، این در حالی است که می‌دانیم «نمک گندیده» را جمالزاده نگاشته است که با بررسی بیشتر، هدف نویسنده از به‌‌کار گیری این دو نوع متفاوت از راوی مشخص می‌شود.