رام کردن زن سرکش: نقد فرهنگی بر شیوه‌های سرکوب صدای زن در دوره رنسانس

مقاله حاضر تلاشی است برای تحلیل تفکر رنسانس درباره زن و شیوه‌های رایج آن دوره در سرکوب صدای زنانه، آنگونه که در نمایشنامه رام‌کردن زن سرکش اثر ویلیام شکسپیر نمود یافته است. بررسی شرایط فرهنگی حاکم بر دوره رنسانس نشان می‌دهد که یکی از ویژگی‌های این دوره تاریخی، هراس و وحشت مرد از صدای زن است. این هراس، که ریشه در روایت‌های اساطیری، ادبی و مذهبی غرب دارد، در آثار ادبی این دوره به وضوح نمود یافته‌است. در این مقاله با بررسی نمایشنامه رام‌کردن زن سرکش، تلاش کرده‌ایم چگونگی سرکوب زن را در این دوره آشکار کرده و نشان دهیم که چگونه شکسپیر با برجسته‌سازی گفتمان‌های مردانگی و زنانگی و تناقضات موجود در آن‌ها در اوایل دوره مدرن، که دوره گذار در تفکر و فرهنگ غرب است، تلاش مرد رنسانس را به باد انتقاد گرفته‌است. برای تبیین بحث به شیوه ماتریالیزم فرهنگی از متون گوناگون تاریخی و تعدادی از پوسترهای معاصر استفاده کرده‌ایم.