تحلیل روانشناختی مرگ در اسکار و خانم رز

مرگ، یکی از رازناکترین و بزرگ‌ترین رویدادهای زندگی است. بن‌مایه بسیاری از آثار ادبی نویسندگان جهان بر مرگ‌گریزی نهاده شده است. اما اریک امانویل اشمیت (eric-emmanuel schmitt) نویسنــده معاصر فرانسوی، نه تنها با نفرت به مرگ نمینگرد، که با نگرشی واقع‌گرایانه، می‌کوشد تا با کاربست عناصر معنوی مرگ، را به عنوان پدیداری متعارف از جهان هستی معرفی کند. اسکار و خانم رز (oscar et la dame rose) اثر برجسته داستانی او، روایت کودک بیماری است که در آستانه مرگ است، ولی نویسنده با تسلط بر روان کودکانه او ، دنیایی خیال‌انگیز برای او می‌آفریند. از این‌روست کـه دیگر مرگ نه چهره‌ای کریه که رخساری وسوسه‌انگیز دارد. در این جستـار سعی می‌شود به تحلیل روانشناختی مرگ در این اثر داستانی پرداخته شود تا بتوان برای پرسش زیر پاسخ مناسبی یافت: در این اثر، چه عواملی در پذیرش مرگ به عنوان واقعیتی انکارناپذیر موثرند؟ همچنین، با بررسی رویکردهای روانی شخصیت‌های داستان، نشان خواهیم داد که اشمیت با دسته‌بندی افراد به «مرگ‌گریز» و «مرگ‌پذیر»، این مفهوم را که در فراسوی نمودهای عینی جای دارد، به عنوان پدیداری ملموس و قابل درک به مخاطب معرفی می‌نمایاند.