ردپای دانته در رمان ماه و آتش به قلم چزاره پاوزه

نام دانته آلیگیری تقریباً در آثار زیادی از ادبیات جهان، به‌خصوص  غرب، به چشم می‌خورد. نویسندگان و ادبای معاصر  زیادی از زبان و فرهنگی متفاوت در برخی آثار و یا مطالعات خویش به سفر درونی دانته‌گونه انسان اشاره داشته‌اند. در شبه جزیره ایتالیا، نام و سنت و اندیشه و ذهنیت دانته بارها مورد خطاب و اشاره‌ی متفکرین و نویسندگان از قرن شانزدهم میلادی تا دوره‌ی معاصر قرار گرفته است. در مطالعات تطبیقی ملی و درون‌مرزی، امروزه محققین در ایتالیا و خارج از ایتالیا به وام‌گیری‌های موضوعی و ریخت‌شناسانه در آثار برخی داستان‌سرایان و نویسندگان قرن بیستم ایتالیا پرداخته‌اند، و در این بین شاید مطالعه‌ای از تریستان کی (2010) تحت عنوان «دانته به‌عنوان یک ضدمدل در ماه و آتشِ چزاره پاوزه» در خور اهمیت شایانی باشد چراکه با یک نگاه نقدی کلیت‌گرا به قیاس ساختاری و موضوعی بین افکار نویسنده‌ی ماه و آتش و نویسنده‌ی  کمدی الهی پرداخته است.  مطالعه‌ی حاضر با الهام گیری از مطالعه‌ی تریستان کی و با اتخاذ نگاهی لزوماً درون متنی، ضمن آنکه سعی دارد از عمق ماه و آتش  به سمت برخی زوایای محتوایی و تصویریِ کمدی الهی حرکت کند، به دنبال یافتن رد پای دانته در قسمت‌های مختلف این رمان است. سوالی که در نهایت این جستار به دنبال پاسخی بر آن است این است که آیا به جز دوزخ و برزخ، ردپایی از بهشت نیز در ماه و آتش وجود دارد؟

dante’s footsteps in the novel the moon and the bonfire by cesare pavese

dante alighieri’s name appears in many works of world literature, especially in the west. many contemporary authors from different cultural and linguistic backgrounds have mentioned dante’s inner journey in some of their works or studies. in the italian peninsula, dante’s name, tradition, thought, and mentality have been mentioned many times by thinkers and writers from the 16th century to the present day. contemporary researchers in national and cross-border comparative studies both inside and outside italy have studied thematic and morphological borrowings in the works of some italian storytellers and writers of the 20th century. tristan kay’s “‘una modesta divina commedia’: dante as anti-model in cesare pavese’s la luna e i falo” (2011) is a notable example, because adopting a holistic critical point of view, he carries out a thematic and structural comparison between the thoughts of the author of the moon and the bonfire (1949) and the author of divine comedy (1321). inspired by tristan kay’s and adopting a necessarily in-text view while trying to move from the thematic depth of the moon and the bonfire to some content and imagery angles of the divine comedy, the present study seeks to find dante’s footprints in different parts of pavese’s novel.