زیست‌ سیاست و تولد اردوگاه؛ شکل‌ گیری «حیات برهنه» در ‌نمایشنامه‌ی زاده‌ شده اثر ادوارد باند

ادوارد باند ازجمله نویسندگان معاصر انگلستان است که سلطه‌ی سرمایه‌داری غربی بر جامعه‌ی معاصر و تاثیر سازوکارهای مبتنی بر آن را بر زیست ‌اجتماعی افراد بررسی می‌کند. از دیدگاه باند، سرمایه‌داری متاخر و عناصر تشکیل‌دهند‌ی آن، نظیر فناوری عنان‌گسیخته و سازمان‌های اداری-مالیِ غول‌آسا، این قدرت را دارند که ساحت زیست اجتماعی افراد را تسخیر کنند. نتیجه‌ی دست‌اندازی‌های این سازوکارها بر زندگی شهروندان نیز ضعیف‌تر شدن خدمات اجتماعی، تخریب روابط انسانی و تبدیل شدن جامعه به میدانِ خشونت است؛ ازاین‌رو، باند ‌جامعه‌ی برساخته توسط سرمایه‌داری متاخر را جامعه‌ای اردوگاهی تصویر می‌کند که ساکنانش مردمانی بی‌روح و مردگانی متحرک هستند. او در ‌نمایشنامه‌ی زاده‌شده جامعه‌ای آخرالزمانی در آینده را به تصویر می‌کشد که انسان‌هایی در حال احتضار در جای‌جای آن گام می‌زنند و خشونت سراسر آن را فرا گرفته است. دو انگار‌ی «پیکرهای درهم‌شکسته» و «‌جامعه‌ی اردوگاهی» مفاهیمی است که جورجو آگامبن، جامعه‌شناس ایتالیایی، از ‌آنها برای تبارشناسی خود از زیست‌سیاست غربی بهره می‌گیرد. از دیدگاه او، دولت‌های غربی از دوران یونان باستان تا عصر حاضر زیست طبیعی انسان‌ها را در گستر‌ه‌ی دولت‌شهر در اختیار خود گرفته‌ و آن را بر اساس امیال و صلاح‌دید خود دائماً تعریف کرده‌اند؛ ازاین‌رو، این پژوهش بر آن است با استفاده از نظریه‌های آگامبن دربار‌ه‌ی چگونگی شکل‌گیری زیست‌سیاست در ‌جامعه‌ی معاصر، مفاهیمی نظیر «حیات برهنه» و «شکل‌گیری اردوگاه» را در ‌نمایشنامه‌ی زاده‌شده بررسی کند. نتیجه‌ی این پژوهش حاکی از آن است که سازوکارهای موجود در زیست‌سیاست غربی عاملِ تولد «اردوگاه» و ایجاد «حیات برهنه» در سطح ‌جامعه‌ی جهانی است.

biopolitics and the birth of camp: the formation of “bare life” in edward bond’s born

edward bond is among those contemporary british playwrights who stage the influence of late capitalism on contemporary society and the individual’s social life. bond’s work depicts the ways in which late capitalism and its components, including rampant technology and gratuitous bureaucracy, intrude into people’s lifeworld. such impingements result in the impoverishment of social welfare, the impairment of human relations, and the escalation of violence in society. bond effectively portrays the capitalist society as a camp inhabited by the walking dead. in born (2006), he presents an apocalyptic, violent society within which posthumous bodies wander. comparable to bond’s views, in his archeology of the western bio-politics, the italian sociologist giorgio agamben utilizes the two concepts of “camp” and “broken bodies” in order to argue that western governments from ancient greece to present time have seized the biological life (zoe) of citizens and politicized it within the polis according to the political exigencies. accordingly, employing agamben’s ideas about the formation of bio-politics, this paper examines the concepts of “bare life” and “camp” in born so as to demonstrate how bond’s play regards the biopolitical mechanisms of western governments as the key factor in the generation of “bare life” within the global community.