بررسی کارکرد راوی در رمان همه چیز فرو می‌پاشد اثر چینوا آچبه از منظر روایت‌شناسی پسااستعماری

تصویر ارایه شده از سرزمینهای تحت سلطه در نوشتههای نویسندگان غربی، همواره نظر‌ورزانه و یک جانبه بوده است. در این راستا، ارایه تصویری صحیح از این سرزمین‌ها برای باز پس‌گیری عزت از دست رفته بومیان، از اهداف ادبیات پسااستعماری است. رمان همه چیز فرو می‌پاشد اثر چینوآچبه تلاشی در این زمینه است. مقاله حاضر، با معرفی روایت‌شناسی پسااستعماری که به‌ پیوند عناصر روایت و مفاهیم پسا‌استعماری توجه دارد، به ‌بررسی رابطه زاویه دید با استعمار‌زدایی در این رمان می‌پردازد. برای این منظور، این جستار با استمداد از روایت‌شناسی ژرارد ژنت که در آن زاویه دید به‌ دو ‌بخش کانون دید و راوی تقسیم‌بندی می‌شود، نشان می‌دهد چگونه آچبه توانمندی‌های راوی برون‌داستانی را همچون وثوق بالا، تسلط بر اثر و... در خدمت هدف خود قرار می‌دهد. به عبارت دیگر، انتخاب این راوی موقعیت‌هایی را برای تحقق هدف نویسنده در اختیار وی قرار می‌دهد که با انتخاب راوی دیگری ممکن نمی‌شد.