نقد تطبیقی- زیباشناختی دو نمونه داستان کوتاه از نویسندگان زن معاصر در ایران و روسیه با محوریت نظریه ی بیان کالینگوود

مباحث عاطفه و بیان، معیاری ثابت و پایدار در گستره ی دانش زیبایی‌شناسی به شمار می‌آیند این پژوهش در چارچوب مکتب آمریکایی با نظر به آراء کالینگوود به بررسی تاثیرزیباشناختی مولّفه‌های بیانگری، عاطفه، ذوق، و بر هم زدن کلیشه‌ها در دو داستان کوتاه مرکز ثقل از ویکتوریا توکاروا و زنی از جنس مس از بهناز علی پور گسکری می‌پردازد. باتوجه به موتیف یکسان در دو داستان نگاه هستی شناسانۀ زنان از دو فرهنگ بررسی شده و تبیین می‌گردد که چشم اندازهای فمینیستی در زیبایی‌شناسی با عوامل موثّر فرهنگی‌ای مرتبط هستند که اعمال قدرت می کنند. این عوامل در جهان‌بینی شخصیت‌ها تفاوت‌هایی ایجاد می‌کنند . در نتیجه ، داستان فارسی به شکل گیری اجتماعی شخصیت پرداخته است و داستان روسی، معنا داری زندگی اجتماعی را به تصویر کشیده است.هدف مطالعات تطبیقی و زیبا شناختی این مقاله این است که داستان به مثابۀ هنر می‌تواند عرصه ای برای تلفیق نظریۀ بیان هنری و مولّفه‌های نقد زیباشناختی باشد. همچنین تطبیق دو داستان، آگاهی جدیدی در حوزۀ درک زیباشناختی مخاطب به عنوان ناظر ایجاد خواهد کرد.

a comparative aesthetic study of selected short stories by tow contemporary women writers from iran and russia based on collingwood s expression theory

factors of expression and emotion are considered fixed criteria in aesthetics. forming its approach within the american school and from the theories of collingwood, the present article renders a study of the aesthetic effect of the factors of expressiveness, emotion, genius, and the deconstruction of the stereotypes in the following two short stories: “center of gravity” by the russian writer, victoria tokareva, and “zani az jens-e mes”/ “a woman made of copper” by the iranian writer, behnaz alipour. regarding the same motifs in the two short stories, this study analyses the ontological views of women in two different cultures in order to show to what extent feminist views in aesthetics are in relation with the dominating cultural factors. these factors have different influences on the ideology of the characters. as a result, it seems that the persian fiction centers on the social formation of the character while the russian story revolves around the meaningfulness of social life.