مطالعه ی در زمانیِ سیرِ تحوّل مفهوم پارودی در نظریه و نقد ادبی در غرب

تعاریف متفاوت و گاه ضد و نقیض از «پارودی»، بیانگر نبود تعریف ثابتی از این مفهوم است. پارودی در ادبیات فارسی که شامل گنجینه‌هایی ارزشمند برای مطالعۀ این مفهوم می‌باشد، به «نقیضه» ترجمه شده و بیشتر مفاهیم نزدیک به آن را به اشتباه در بر می‌گیرد. به منظور بررسی متعاقب این مفهوم در ادبیات فارسی و شناخت بهتر ماهیت آن لازم است ابتدا به مطالعۀ در زمانی این مفهوم و بیان نظریه‌های مربوط به آن در ادبیات غرب بپردازیم. خواهیم دید که چگونه در قرن بیستم پس از تعریف دوبارۀ پارودی توسط باختین و فرمالیست‌های روس، نظریه‌پردازی در باب آن به اوج خود می‌رسد. از رویکردی خواهیم گفت که پارودی برای اولین بار در بستر آن تعریف و از مفاهیم مجاور خود تمییز داده شد و محدودیت‌های آن‌را نیز بیان خواهیم کرد و همچنین به مهم‌ترین و جدید‌ترین نظریه ها خواهیم پرداخت. پارودی، این مفهوم گاه تحسین و گاه تخریب شده، تحلیل‌گران و نظریه‌پردازان را تا کنون برآن داشته که دست از تعریف و تحقیق جدید در این زمینه برندارند.

a diachronic survey study of parody in western literary theory and criticism

different and sometimes contradictory definitions of parody indicate that there is no consistent definition of this concept. a parody in persian literature - containing valuable treasures to study this concept - has been translated to naghise. this word is incorrectly used for most of the concepts close to it. in order to understand this concept, finally, in a correct way in persian literature, and to better recognize its nature, a diachronic survey study of parody in western theories and literary criticisms is necessary. in this article we will explain how theorizing about it culminates in bakhtin and the russian formalists in the twentieth century. we will describe the first approach in that parody was specially defined and distinguished from its adjacent concepts, as well as, the most important and recent theories. parody, this acclaimed and sometimes perverted concept, has encouraged analysts and theorists to never stop redefining and researching about it.