شخصیتهای متامدرن در رمان تَنی هنرمند اثر دان دلیلو: فردیتهای درختی و ریزوماتیک

به باور برخی منتقدان، در رمان‌های مدرنیستی، صرفاً شخصیت های مدرن و در رمان های پسامدرن فقط هویت های پسامدرن به تصویر کشیده می شوند. درحالیکه شخصیت‌هایِ رمان تَنی هنرمند (2001) اثرِ رمان‌نویس برجستۀ آمریکایی دان دلیلو علاوه بر مدرن‌بودن، پسامدرن نیز هستند. هدف پژوهش حاضر مطالعۀ ویژگی های شخصیتی کاراکترهای اصلی این رمان به منظور فراتر رفتن از چهارچوب های قراردادی و از پیش تعیین شده برای آن هاست. از آنجایی که متامدرنیسم بر پایۀ نوسان بین مدرنیسم و پسامدرنیسم بنا شده است، این پژوهش از دیدگاه منتقدانی چون توماس ورمِلن و رابین آکر (2010) در مورد متامدرنیسم بهره گرفته است تا به بررسی همنشینی های نوسانی بین مدرنیسم و پسامدرنیسم بپردازد. بعلاوه، مفاهیم فردیت درخت وار و ریزوماتیکِ دلوز و گاتاری (1987) نیز برای واکاوی عمیق تر شخصیت های اصلی رمان بکار گرفته شده است. یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که شخصیت های رمان در حال گذار از نَفْس، رهایی از قید تَن و دیگری شدن هستند. همچون آونگی بینابین ویژگی های متضادِ همنشین نوسان می کنند و پویایی هردو هیچکدام را به نمایش می گذارند. به عبارت دیگر، شخصیت های تَنی هنرمند، بین فردیت و چندگانگی، مدرن ماندن و پسامدرن شدن، با خودْ ماندن و دیگری شدن، و درخت وار بودن و ریزوماتیک شدن درحال نوسان اند. بنابراین، کاراکترهای اصلی این اثر دلیلو، لورن هارتِکۀ هنرمند و آقای توتل، شخصیت های متامدرنی هستند که تلفیق نوسانی بین ویژگی‌های متقابل مدرن و پسامدرن را به نمایش می گذارند.

metamodern subjectivities in don delillo’s the body artist: arborescent and rhizomatic subjectivities

according to some critics, the modernist novels are claimed to just present modern characters and postmodernist novels solely show the postmodern ones. however, the protagonists of don delillo’s the body artist (2001) are simultaneously both modern and postmodern. the purpose of this research is to study the protagonists of this novel to go beyond the predestined conventions. as metamodernism is based on the oscillation between modernism and postmodernism, the study applies vermeulen and akker’s theories on metamodernism (2010) to survey juxtapositions between modernism and postmodernism in this novel. besides, deleuze and guattari’s arborescent and rhizomatic subjectivities (1987) are applied to deeply analyze the characters. the findings of this study show that the protagonists of delillo’s novel are in the process of losing self and becoming the other. they swing like a pendulum between the characteristics of individuality and multiplicity, being modern and becoming postmodern, being oneself and becoming other, staying arborescent and turning into rhizome. therefore, the main characters of the body artist, lauren and mr. tuttle, are metamodern.