خوانش ابداعی آلبر کامو در ایران

آلبر کامو، نویسنده و متفکر فرانسوی، که در سال 1957 و در 44 سالگی به‌دریافت جایزه نوبل ادبی فائق آمد؛ یکی از نویسندگانی است که طی سالیان متمادی مورد توجه خوانندگان، نویسندگان و شاعران ایرانی بوده است. حجم بالای آثار ترجمه شده این نویسنده، اجرای نمایشنامه‌های او در تئاترهای ایران، شمار بالای مقالات و پایان‌نامه‌های نوشته‌شده در بارۀ این نویسنده، نگاه مطبوعات و مجلات به‌وی، همه و همه، نشان‌دهندۀ استقبال خوب ایرانیان از آثار و اندیشۀ این نویسنده است. تا به‌امروز پژوهش‌های بسیاری دربارۀ آلبر کامو صورت گرفته است؛ اما از آنجایی که تا کنون هیچ‌یک از این پژوهش‌ها به‌بررسی پذیرش ادبی کامو بر اساس نظریۀ پذیرش، که از زیر شاخه‌های نظریه مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی است، نپرداخته‌اند، بر آن شدیم تا به‌پژوهش پذیرش وی در جامعۀ ادبی ایران به‌پردازیم. سپس به‌مفهوم خوانش ابداعی می‌پردازیم؛ که عبارت از خوانشی است که منجر به‌تاثیرپذیری می‌شود. پژوهش پیش رو می‌کوشد ضمن بررسی میزان پذیرش کامو در ایران، به‌این پرسش پاسخ دهد که آیا این پذیرش با خوانش ابداعی از آثار او همراه بوده است؟

albert camus’s innovative reading in iran

albert camus, a nobel prize winner in 1957, is one of the authors who has been considered by iranian readers, writers and poets for many years. the great number of his translated works, recurring performances of his plays in iranian theatres, numerous articles and theses written on his works, the notable attention he receives from the press and magazines, and so on, represent the good reception of camus by the iranian readership. by now, although many researches have been done on albert camus, none of these researches have been done on camus’s literary acceptance based on theory of reception, which is a subcategory of the french school theory of comparative literature. thus, we have decided to study his acceptance in the literary society of iran. we will define “innovative reading” as “reading that leads to influence” and by investigating camus’ acceptance in iran, answer the question whether this admission has been accompanied by an innovative reading of his works.