بررسی تطبیقی آگنوستیسیسم در قصیده «طلاسم» ایلیا ابوماضی و غزل «من این ایوان نه تو را نمی دانم» مولانا

ندانم گویی از عناصر تصویر شعری است که دیدگاه شاعر را نسبت به جهان خلقت بیان می کند که ایلیا ابوماضی و مولانا شاعران لبنانی و ایرانی، درصدد بیان آن برآمدند. لزوم شناخت درون مایه و مفاهیم مشترک و مختلف دو شاعر و تاثیر و تاثر از یکدیگر، ضرورت اصلی پژوهش است. در این مقاله با رهیافتی توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر ادبیات تطبیقی آمریکایی، به برخی وجوه اشتراک و افتراق قصیده «طلاسم» ایلیا ابوماضی وغزل «من این ایوان نه تو را نمی دانم» مولانا، پرداخته می شود. نتایج نشانگر آن است که آنها، شباهت‌هایی در مفاهیم داشته اند و میان آنها هیچ تاثیر و تاثری وجود ندارد و در شعرفلسفی متاثر از شاعران قبل از خود بودند. جهان بینی هر دو مبتنی بر  فلسفه است و در پی یافتن حقیقت هستند و توانستند با ایجاد شک انسان را به سوی هستی بکشانند؛ می توان گفت ایمان مولوی از ابوماضی قویتر است. مفاهیم ایلیا از پیچیدگی بیشتری برخوردار است، زیرا او توجه خاصی به رمزگرایی دارد، اما شعر مولانا به دور از تکلف و عارفانه بیان شده است.

A comparative Study of Agnosticism in the Ode Talasim by Eliya Abumazi and the Ghazal I Don’t Know this House or You by Molana

Ignorance is one of the elements of a poetic image that expresses the poet’s view the world of creation. Ilya and Maulana, the poets of Linani and Iran, sought to express it. The need to know the theme and their common and different concepts and the impact of each other is the main necessity of research. In this article, with descriptiveanalytical approach and relying on comparative literature, some aspects of the sharing and differentiation of the poem Talasem by Elijah and Ghazal I do not know this porch of yours are discussed. The results show that is no influence between them, and both were influenced by the poets before them in their philosophical poetry. Both worldviews are based on philosophy and seek to find the truth and were able to lead man to existence by creating doubt; it can be said that Rumi’s faith is stronger than Abu Mawazi’s. Elijah’s concepts are more complex because he pays special attention to cryptography, but Rumi’s poetry is far from obligatory and mystical.